De Britse Laura Mvula is inmiddels bekend bij een breed publiek. Terecht. De zangeres is fantastisch bij stem, ziet er stoer uit en we kijken dan ook uit naar haar nieuwe album. 

Tekst: Angelique van Os

Fotografie: Joke Schot

Terug naar de Pandora, waar de jazzy fusionfunk van toetsenist en vocalist Jonah Nilsson er flink op los beukt. Letterlijk, vanwege het te harde geluid. De frontman van Dirty Loops gaat na het toch wat tegenvallende debuutalbum van het trio uit 2014 nu verder onder zijn eigen naam. De muziek van de Zweed is eigenlijk niet echt anders ten opzichte van wat we al van hem kennen: vette grooves, hoge flageolet noten en uithalen, snelle loops en vergelijkbaar repertoire. Daar hadden we meer van verwacht en dat is ook te merken aan de leegloop in de zaal.

Helaas lukt het niet om Harmen Fraanje en Arve Henriksen te bereiken die bovenin Club 9 voor het eerst samenspelen. Er staat een lange wachtrij en dat is naast de grote afstanden een nadeel van dit event. Diverse concerten zitten te snel vol.

Lef

We sluiten af in de Ronda met de Britse zangeres Laura Mvula, die inmiddels haar naam bij een breed publiek heeft gevestigd. Dit jaar is ze zelfs het gezicht van het festival en te zien op meters hoge banners. Ze begint gelijk sterk met een vocaal intro en ziet er stoer en sterk uit met de inmiddels vertrouwde keytar om haar nek (die met name lijkt te fungeren als een showelement). En ze toont lef door haar strakke opzwepende trio qua dynamiek volledig terug te brengen en weer opnieuw te beginnen. Mvula speelt deels wat donkerder repertoire van haar tweede album, The Dreaming Room (2016), alsook energiek en uitbundige songs vol ritmische motieven en dansbare loops. De zangeres is fantastisch bij stem en we kijken dan ook uit naar een nieuw album.

Geslaagd

Transition was wederom een geslaagde versie met top acts die er anno 2019 toe doen. En we hebben niet eens alles kunnen zien. Wel is er een kleine kanttekening: het gros van de bands is al veelvuldig te zien geweest op Nederlandse podia, een paar uitzonderingen daargelaten. Iets meer nieuwe namen zou de programmering dan ook niet misstaan. Maar op dit fijne festival, dat een zeer gemoedelijke sfeer ademt, is eens te meer duidelijk hoe goed de hedendaagse grensverleggers aansluiting vinden op de gevestigde orde en elkaar weten te vinden en te verrijken.

Zie ook:

– Transition 2019: Donny McCaslin knalt en spettert

– Transition deel II: Intieme songs

– Transition deel III: Spannende sprookjes, verstilde klanken