Na de pauze van een jaar is het Festival Jazz International Nijmegen (FJIN) weer terug op de plek waar het zijn moet. Met 11 concerten en goed gevulde zalen, was er opluchting en blijdschap bij musici en publiek. Een kort verslag van Emil Roes. Als afsluiter een video van met een impressie van het festival.
Wervelende Alba
Ze had het al aangekondigd: de energie zal stromen tijdens het optreden van Alba Gil Aceytuno. Maar het was meer dan dat. Opgetogenheid om eindelijk haar uitgestelde Pack Project op de planken te zetten. Een wervelwind op het podium, een oceaan aan muziek. Het publiek kreeg het hele spectrum binnen Alba’s repertoire te zien. De saxofoniste, afkomstig van de Canarische eilanden, zweepte haar groep met veel enthousiasme op. Met als gevolg: musici die speelden met een lach op het gezicht en een enorme drive. We hebben Alba leren kennen, maar verwacht niet dat je haar nu kent. Alba is ongeremd en ongrijpbaar. Volgende keer laat ze vermoedelijk weer iets geheel anders horen.
Excentrieke muzikale ervaring
Française Laura Perrudin werd op het affiche omschreven als een hacker, iemand die ontregelt en conventies vermijdt. Met haar nieuwe band DOKSHA maakt ze die reputatie volledig waar. Een bassist die zijn bas als een geluidskast benadert, een saxofonist die net zo makkelijk van zijn bassaxofoon een slaginstrument maakt, een harp die excentrieke elektronische klanken voortbrengt. Laura gooit daar haar eigen bijzondere stem tegenaan met geëngageerde teksten en vrijmoedige melodieën.
Echt! wel
Het Brussels kwartet Echt! liet de electro jazz van het podium golven. Beatgedreven elektronische muziek met vleugjes voice-less hiphop, en trap. De beweging van de musici op het podium is minimaal, de gitaristen buigen af en toe naar de grond om aan wat knopjes te draaien, de drummer gaat schuil achter een immens drumstel. De lichteffecten ondersteunen de beleving en het publiek golft mee op de geluidstonen en de lage beats. Echt! heet Echt! omdat ze electro op echte instrumenten spelen. Hun debuutalbum Inwane zou zonder de vrijheid die jazz inhoudt niet zijn ontstaan, al was het maar omdat de composities al improviserend tot stand kwamen.
Go hunting
Genre shuffling is wat jazzdrummer Jimmy Hueting doet. Jagen op nieuwe muziek, op zoek naar een grenzeloze sound. Gesyncopeerde ritmes, vijfkwartsmaten en drumfills, en bijvoorbeeld synths, analoge opnametechnieken en de hoorbare invloed van hardbop zijn elementen waar Jimmy zich op uitleeft. Gebracht vol bravoure en emotie levert dat een bijzonder eigenzinnig geluid op. Jimmy droomde van een groot ensemble waarin hij de muziek met meer gelaagdheid en akoestische instrumenten kon uitbreiden. Met Joe Goes Hunting Orchestra kon hij voor dit festival de werelden van jazz, indiepop en elektronica samen laten komen.
Joel Ross’ good vibes
Je bent 26 en de faam snelt je nu al vooruit. Joel Ross (USA) staat in de credits van verschillende jazzalbums. Hij speelde met Marquis Hill, Makaya McCraven, Durand Jones, Herbie Hancock en Christian McBride. Als componist bracht hij in 2019 zijn eerste album Kingmaker maar meteen bij Blue Note uit. Een album dat hem een hotshot in de Amerikaanse jazz maakte. Als vibrafonist een virtuoos. Maar bij concerten met zijn band Good Vibes kruipt hij ook regelmatig achter de piano. Zijn gevoelige aanslag op het klavier maakt zijn optredens afwisselend, ontroerend en indrukwekkend tegelijk.
Perfectionisme van Melissa Aldana
Melissa Aldana (Chili – USA) heeft al een Grammy-award op zak voor haar album Visions (2019). Ze laat zich graag inspireren door rolmodellen als Frida Kahlo om de maatschappelijke realiteit te beïnvloeden. Als vrouwelijke bandleider, componist en saxofonist in een door mannen gedomineerde omgeving maakt ze ruim baan voor haar carrière. Fraaie composities met emotionele zeggingskracht gaan gelijk op met haar weergaloze techniek. Op het podium toont ze haar perfectionistische inslag: iedere toon op de juiste plaats.
Beeld: Festival Jazz International Nijmegen
