In een ziekenhuis in New York is gisteravond de Amerikaanse jazz-trompettist Roy Hargrove overleden. Hij was slechts 49 jaar. Volgens zijn management is Hargrove overleden aan hartfalen. Hij lag in het ziekenhuis wegens problemen met zijn nieren.
Roy Hargrove gold als een van de belangrijkste en meest invloedrijke trompettisten van zijn generatie.
Hargrove won tweemaal een Grammy, de eerste al in 2003 voor zijn instrumentale album Directions in Music, waarop hij werkte met Herbie Hancock en Michael Brecker.
Hij won ook een Grammy voor Habana, een invloedrijk afro-cubaans project dat hij opnam in Havana.
Al op zijn twintigste bracht Hargrove zijn eerste album uit, Diamond In The Rough, op jazzlabel Novus Records, waar hij labelgenoot was van Larry Coryell, Hugh Masakela en Steve Coleman.
De trompettist was een veelgevraagd sessiemuzikant, en werkte met mensen als Sonny Rollins, Erykah Badu en D’Angelo, maar bleef ook de hard bop trouw, met bijvoorbeeld een album als Earfood uit 2008. Met The RH Factor legde hij overtuigend de link tussen bop, funk, soul, gospel en hiphop, door middel van albums als Hard Groove en Distractions, voor het Verve-label. Daarop werkte hij met opnieuw Erykah Badu, rapper QTip,
In 1986 (!) stond Hargrove voor het eerst op het North Sea Jazzfestival, ”stijf van de zenuwen, want zijn collega, de befaamde saxofonist Frank Morgan, gedroeg zich onuitstaanbaar. Gelukkig liet Hargrove zich er niet door uit het veld slaan, want hij ontpopte zich als een zeer avontuurlijke en veelzijdige jazzmusicus”, aldus de festivalsite. De Amerikaan zou daarna vrijwel ieder jaar te gast zijn op NSJ.
Jazzmusicus en -publicist Hans Mantel schrijft op zijn Facebook-pagina, naar aanleiding van het overlijden van Hargrove:
”Ik hoor net dat Roy Hargrove op z’n 49ste is overleden.
Vanaf de eerste keer dat hij op het North Sea Jazz Festival kwam spelen, verscheen hij altijd op de nachtelijke jamsessies in het Bel Air Hotel en waren wij ’s morgens vroeg onveranderlijk de laatste twee die overbleven als iedereen naar bed was gegaan. In die bijna dertig jaar heb ik op die sessies en allerlei concerten talloze keren met hem gespeeld en altijd was zijn spel van een frisse originaliteit en een tomeloze, explosieve energie zoals je die maar zelden tegenkomt. Vanuit de traditie vooruit kijken en werken aan de volgende stap. Nu is hij zomaar verdwenen.”
In de komende editie van Jazzism staat een uitgebreid In Memoriam over Roy Hargrove.
