Trompettist Ambrose Akinmusire bracht recent Owl Song uit. Arjan Klaver recenseerde voor Jazzism dit nieuwe album.
Owl Song bevat 8 eigenhandig geschreven composities die als een warme deken over je neervallen. De 41-jarige Amerikaanse componist en trompettist zocht aanvankelijk voor de opnames naar een muzikant die hij niet alleen bewonderde, maar die ook een bepaalde creatieve lenigheid aan de dag kon leggen. Akinmusire kwam uit op gitarist Bill Frisell, die in 2020 nog het verrassende album Valentine afleverde met daarop zowel nieuwe stukken als interpretaties van standards en traditionele songs uit het Great American Songbook. Daarna kwam de trompettist met het idee om 7 composities te ondersteunen met de grooves van drummer Herlin Riley die in het verleden tourde met Wynton Marsalis.
Fraaie techniek
Wanneer Owl Song op toeren is wordt de luisteraar bedwelmd door de fraaie techniek en het improvisatievermogen van de trompettist. Het openingsnummer, Owl Song 1, zet de toon waarin de prachtige textuur geweven is door Frisell die als geen ander de expressie van één noot combineert met een akkoordkleur. Ook de groove met een opvallende kickdrumbeat klinkt lekker. Weighted Corners bevat op haar beurt een aangenaam glinsterende collage van twee met vingers geplukte gitaren en thematische trompetlijnen, waardoor een ontspannen 4/4-tempo met zachte handpercussie ontstaat. Op twee composities speelt Akinmusire met een van zijn bandleden. De composities werden – weinig verrassend – gelabeld met Mr. Frisell en Mr. Riley. Na het heerlijk lange afsluitende Henya is de kans groot dat Owl Song voorlopig geen eenzaam bestaan in de platen- of cd-collectie tegemoet zal zien.
