Rein de Graaff (1942) is een van de meest markante jazzpianisten van ons land. Hij speelde in zijn loopbaan voornamelijk bebop. En deed dat op een manier die sterk aan een blazer doet denken. Jazz is voor Rein de Graaff een taal zonder woorden. Haast oneindig is de rij grote Amerikaanse solisten met wie optrad. Dat was vaak in het kader van tournees die hij zelf organiseerde. Maar ook bouwde hij vanaf 1969 een rijke discografie op. Hieronder een aantal keuzes uit een imposante carrière, die hij in maart 2019 afsluit.
(tekst begint na de playlist)
1. Time Machine
(album: Departure, Rein de Graaff/Dick Vennik Kwartet, BASF LP 1972)
Aan dit album gingen twee platen op eigen naam vooraf: Minor Moods (1969) en Body and Soul (1970). Veel tempowisselingen, veel eigen stukken en een oude ballad… En wat vrijere muziek dan strictly bebop.
2. Drifting on a Reed
(album: Drifting on a Reed, Rein de Graaff Trio, Timeless LP en CD 1976)
Zijn eerste trio-album, met bassist Henk Haverhoek en drummer Leroy Williams, die op dat moment vaste slagwerker van pianist Barry Harris was. Het titelstuk was nauw verbonden aan de legendarische Charlie Parker. Hier hoor je de piano duidelijk in de rol van een blazer.
3. Au Privave
(album: New York Jazz, met een all American-bezetting: Tom Harrell tp, Ronnie Cuber bs, Sam Jones b en Louis Hayes dr., Timeless LP en CD 1979)
Een stuk van Charlie Parker, op een plaat die in New York werd opgenomen en die nu wordt beschouwd als een klassieker. Wat een majestueuze bezetting!
4. Improvisation on Confirmation
(album: Chasin the Bird, Timeless LP en CD 1981)
Een trio-album met bassist Koos Serierse en drummer Eric Ineke. Rein de Graaff Plays Charlie Parker was de ondertitel. Confirmation is ‘een volkslied van de bebop’. Niet alleen maar composities van Bird, er waren ook standards (zoals Just Friends) die hij vaak speelde.
5. Rifftide
(album: Rifftide, met Al Cohn, Timeless CD 1987)
Een van de vele albums waarop we De Graaff en zijn trio horen met een Amerikaanse grootheid. In dit geval tenorsaxofonist Al Cohn, ooit representant van de cool school, maar die ook heel aards kon spelen. De plaat kwam in een sessie van drie uur tot stand.
6. Night in Tunesia
(album: Baritone Explosion, met Ronnie Cuber en Nick Brignola, Timeless CD 1994)
De titel is ontleend aan een van de ‘cursustournees’ die De Graaff organiseerde; eerder had hij zoiets onder de titel Baritone Madness opgezet. In dit geval waren het de baritonsaxofonisten Cuber en Brignola. Stelregel van de pianist: ook deze log aandoende kolossen hebben een eigenstandige positie in de bebop gekregen.
7. Now is the time
(album: Now is the Time, met Charlie Rouse, compilatie, Timeless CD 2002
Van een verzamelalbum uit 2001, met opnamen die werden gemaakt tussen 1972 en 2002. Op deze track uit 1980, een ‘bebop hit’ van Charlie Parker, horen we de pianist met tenorsaxofonist Charlie Rouse, de man die jarenlang een steunpilaar van Thelonious Monk was.
8. Milestones # 1
(album: Good Bait. met Ferdinand Povel en Pete Christlieb, Timeless CD 2008)
Een optreden met twee tenoristen, een uit de V.S., een uit Nederland. Allebei steengoed. Dit album is een live-registratie van een concert in het Bimhuis. Milestones (‘de eerste versie’) is volgens De Graaff een van de lastigste stukken uit de bebopcanon. Veel solisten wimpelden het af, deze mannen niet.
9. Billie’s Bounce
(album: Ornithology, met James Clay, Timeless CD 2010, Compilatie)
Nog zo’n Parker-stuk dat je als een volkslied van de bebop kunt beschouwen, op een verzamelalbum met diverse grootheden, uit de periode 1984-2007. Zoals hier tenorsaxofonist James Clay, die op dat moment fysiek zeker niet in conditie was maar toch een fraaie solo weggaf.
10. Early Morning Blues
(album: Early Morning Blues, trio-album, Timeless CD 2019)
Uit het laatste album van De Graaff en zijn trio (Marius Beets, Eric Ineke). Een weemoedige blues, die in twee versies op het album staat. Een fraai saluut.
