Toen Miles Davis in 1985 Columbia Records verruilde voor Warner Brothers, moest er natuurlijk een nieuw album gemaakt worden.
De Rubberband-sessies, die onder supervisie van Warner-producer Tommy LiPuma plaatsvonden, bleken een heilloze onderneming, met als resultaat dat de inmiddels opgenomen muziek op de plank bleef liggen, en Miles vervolgens samen met Marcus Miller de studio in ging voor het intrigerende album Tutu.
The Rubber Band Sessions bleven waar ze waren, tot nu. Met behulp van een leger aan producers en muzikanten, alsmede R&B-zangeressen Ledisi en Lalah Hathaway, is Rubberband tot leven gewekt.
De reacties zijn overigens sterk wisselend. De een staat te juichen omdat er opnieuw muziek van de legende aan de vergetelheid is ontrukt, de ander verafschuwt de heiligschennis die is gepleegd omdat Miles’ werk, niet voor niets tot de kluis veroordeeld, tot aalgladde synthy-jazz is verworden. Oordeel zelf.
