de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht
het is vreemd te bedenken dat zij mij
niet kent, zich mij niet herinnert
Uit: Tuin, Rutger Kopland
5 dagen lang zo goed als opgesloten, in het Torenkamertje; een piepklein wit kamertje in VondelCS met uitzicht op het imposante Vondelpark.
Het idee begon klein en simpel, maar werd dankzij een eenvoudige oproep op social media één grote gezamenlijke uitwisseling van gedichten. Iedereen bracht zijn lievelingsgedicht in, dichtbundels werden door onbekenden thuisgestuurd.
Daarna de Torenkamer in met een stapel van ruim 50 gedichten waar een lied van komen moest. Elke dag één lied. De gedichten zijn aangekleed door een bezetting om bij weg te dromen, een zwoele combinatie van zang en piano omringd door blazers en strijkers die in elkaar lijken te verdwijnen.
De speelse klanken van de fagot, het lichte getokkel op de viool, de diepe basklarinet en de contrabas in al zijn gedaantes brengen een prachtige nieuwe dimensie aan de gedichten. Een grootse klank, intiem ingekleurd door jazzmusici en klassieke musici. Het resultaat is een betrokken en persoonlijke EP, waarbij de gedichten opgetild worden, al was dat niet eens nodig.
De keuze voor de gedichten kwam intuïtief, al sprekend, zingend en voelend in het Torenkamertje. Remco Campert’s Lamento bijvoorbeeld, langs het lange diepe water, waar achter oeverriet de zon. En Tuin van Rutger Kopland, wat kijkend op de Vondeltuin natuurlijk een inkopper is.
Zang & piano Maartje Meijer
Contrabas Clemens van der Feen
Basklarinet Joris Roelofs
Fagot Dorian Cooke
Viool Lonneke van Straalen
Maartje Meijer: Gedichten van de Torenkamer, Concertgebouw, donderdag 18 oktober, 20.30 uur. Meer info op Concertgebouw.nl
