Mooie tijden voor de Britse blueszangeres Kyla Brox. Eerst verscheen op 29 maart haar nieuwe album Pain & Glory. En vervolgens won ze de European Blues Challenge. ‘Even ongenaakbaar als Etta James’, schreef de pers dan ook lovend.
Kyla Brox (Manchester, 1980) heeft het overigens niet van een vreemde. Ze is de dochter van de Britse cult-bluesman Victor Brox, die speelde met Eric Clapton, John Mayall en Jimi Hendrix, om er maar een paar te noemen. Al op haar 12de stond ze op het podium, en vanaf haar dertiende jaar maakte ze deel uit van haar vaders touring band.
Pain & Glory is Brox’ negende album, en bevat een verzameling songs die getuigen van maatschappelijk bewustzijn, maar ook van muzikaal vernuft. Ze is thuis in bluesballads en shuffles, en weet op Pain & Glory overtuigend de grens te slechten tussen blues, soul, gospel en urban.
De verbinding tussen die stijlen wordt gelegd door Kyla Brox’ soulvolle, warme stemgeluid, dat zowel sensitief als sexy genoemd wordt.
Daarnaast beschikt de Britse over een uitstekende band. Broer Sam Brox kennen we nog van Dust Junkys, hij produceerde het album. Mede-auteur van de songs is bassist Danny Blomeley. John Ellis (The Cinematic Orchestra, Lily Allen), speelt keys van schier alchemistisch kaliber, drummer Mark Warburton slaat de spijker precies op de kop, en Paul Farr, die we kennen van Corinne Bailey Rae, Joss Stone en Tom Jones is waarschijnlijk een van de beste gitaristen van Groot Brittannië.
De blazers op Pain & Glory zijn verzorgd door de fameuze Haggis Horns, door producer, dj Mark Ronson uitgeroepen tot ‘de beste blazerssectie ter wereld’.
En alsof dat nog niet genoeg is: Platenbaas/journalist/Hacienda–uitbater/Factory Records-oprichter en mede-Mancunian Tony Wilson noemde Kyla Brox ‘Manchester’s answer to Aretha Franklin.’
Kyla Brox is op 21 juli te zien op Blues Peer in Vlaanderen.
