Het staat buiten kijf dat Jan Akkerman nog altijd bij de beste gitaristen van de wereld hoort. Blues, rock of klassiek, hij tovert het allemaal moeiteloos uit de snaren. Op 24 december passeert hij de zeven kruisjes, maar nog altijd doet hij niets liever dan voor een publiek staan en zijn muziek laten horen.
Ter gelegenheid van zijn 70-ste verjaardag onderneemt gitaaricoon Akkerman samen met een aantal vrienden (en dochter!) een jubileumtour langs de Nederlandse clubs. Jan Akkerman c.s. trappen af op 21 december in Eindhoven en eindigen hun tour op 15 januari in Middelburg. De mogelijkheid van de uitgave van een nieuw album gloort.
Die vrienden zijn saxofonist Benjamin Herman (New Cool Collective), zanger Bert Heerink (Vandenberg) en gitarist Ruben Hoeke. En als speciale gast is ook Jan’s dochter Laurie van de partij, zij studeert zang aan het conservatorium in Londen. Ze spelen nummers uit Akkerman’s hele muzikale loopbaan: van Brainbox en Focus tot zijn North Sea Jazz Legendary Concerts, aangevuld met nieuw werk. “Ik mag dan 70 worden, ik kijk nog altijd vooruit in mijn leven. Een carrière interesseert me niet. Ik leef in het nu, dat is het belangrijkste. Het verleden koester ik, maar ik kijk uit naar de toekomst”. Vanuit dit perspectief wordt er in 2017 mogelijk ook weer nieuw materiaal uitgebracht.
Akkerman: “Als ik ’s morgen wakker word, is muziek het eerste waar ik aan denk. En naarmate ik ouder word, wordt de inspiratie alleen maar groter. De laatste 20 jaar ben ik enorm creatief geweest. Elke morgen maak ik mijn kop leeg en begin als het ware met een nieuw hoofdstuk in de muziek. Een eenzame en noeste arbeid, maar het heeft wel degelijk resultaat. Muziek maken is nog steeds mijn leven.”
Ooit kreeg Akkerman van de vakpers de eretitel ,Beste gitarist van de wereld.’ “Dat heeft me nooit iets gezegd,” zegt de man met de rappe vingers achteraf. “Ik denk dat het voor mij eerder een belemmering was voor mijn ontwikkeling. Want het gevecht naar de hemel toe is nog altijd interessanter dan de hemel zelf. Die hemel bereik je trouwens toch nooit. Je moet als muzikant nooit te beroerd zijn om altijd weer opnieuw te beginnen. Dat ben ik ook nooit geweest. Omdat ik het simpelweg altijd een voorrecht heb gevonden om voor mensen te mogen spelen. Of het nou tien zijn of tienduizend. En een niet minder belangrijk voorrecht in mijn leven is dat mensen me altijd hebben laten spelen wat ik zelf wil.’’
“Je afkomst bepaalt alles, zeggen ze wel eens,’’ betoogt Akkerman even later. “Welnu, ik ben midden op het Waterlooplein in Amsterdam geboren, aan de voet van de Zuidertoren. Om de hoek was de hoerenbuurt. Daar hoorde je alle soorten muziek: rock and roll, Johnny Jordaan, Tante Leen. Ik nam het allemaal tot me en heb zelfs een paar jaar accordeon gespeeld. Elke morgen om half 7 werden we wakker gebeierd met het liedje Vader Jacob. Ik ben gedoopt op het Oude Kerksplein, midden in de Jodenbuurt. Mijn vader was marktkoopman en speelde ook gitaar, maar daar ben ik pas na zijn dood achtergekomen. Ik ging naar een Christelijk Gereformeerde school, want er was geen andere in de buurt. De meester speelde elke ochtend een paar psalmen op een harmonium en dat vond ik prachtig, daar genoot ik van. Daar liggen mijn roots, daar is het voor mij allemaal begonnen. Anders had ik die gedragen muziek van Focus ook nooit kunnen spelen. Toen ik later een tijdje in Akkrum woonde, heb ik daar ’s nachts wel eens op het kerkorgel zitten spelen. Met toestemming van de koster, uiteraard.’’
“Natuurlijk zijn er momenten geweest dat ik de gitaar in de hoek wilde smijten, maar toch zal dat instrument altijd de liefde van mijn leven blijven,’’ zegt Akkerman met grote stelligheid.
Tourdata zijn te vinden op JanAkkerman.nl
