Eindelijk klinken er wat moderne, avontuurlijke klanken op de slotdag van Gent Jazz.
Door: Angelique van Os
Fotografie: Jos Knaepen
Het Britse trio GoGo Penguin weet wel raad met scherpe accenten, strakke beats, repeterende motieven, lyrische melodieën en donkere harmonieën. Opnieuw een trio met een eigen gezicht, dat zich beweegt tussen drum’n base, klassiek, jazznu en minimalisme. De mannen, Chris Illingworth (p), Nick Blaka (b) en Rob Turner (d) brengen toegankelijk en toch diepte aan in hun spel. Het drietal vult elkaar uitstekend aan in hun meeslepende composities, zowel qua begeleiding als qua improvisaties. Halverwege is de verrassing er wel een beetje af, Turner blijft bijna alleen hangen in een drum’n base ritme en de opbouw is veelal hetzelfde. Maar een mooie dynamische opener. Hun nieuwe album verschijnt overigens begin volgend jaar op Blue Note.
Veelzijdige kwaliteit
De mannen van Snarky Puppy, die in Nederland inmiddels geen introductie meer behoeven, beginnen easy met een lekkere soulfunk groove, die uiteraard naar een uitbundige climax wordt gebracht. Keer op keer bewijzen de pups hun veelzijdige kwaliteit, allerlei invloeden komen voorbij, evenals soundeffecten. Mooie solofeatures zoals voor blazers Chris Bullock en Mike Maher staan in ieder nummer centraal, waarbij het door de brede instrumentatie nergens saai wordt. De dialoog tussen gitarist Bob Lanzatti en drummer Larnell Lewis (en later ook zijn losse solo) en later ook nog een battle met laatstgenoemde en percussionist Nate Werth zorgt ervoor dat het dak eraf gaat.
Heel natuurlijk weet bandleider Michael League zijn groep te dirigeren door kleine aanwijzingen te geven. Het gaat bijna vanzelf; het collectief speelt zoveel (ondanks de soms vele bandleden die elkaar afwisselen), dat ze elkaar blind kunnen vinden. Do we need to say more?!
Vreemde eend
Een groot muzikaal contrast volgt met Neneh Cherry. Wie?! Ja, Neneh Cherry als een van de headliners. Zelf zegt ze:”There are many faces of jazz” en presenteert, vergezeld door de broertjes Tom (d) en Ben Page (t) een show vol drum’n base, triphop en hiphop. Maar jazz? Hoe dan ook, de vrouw die haar sporen heeft achtergelaten in de Britse underground en uiteraard bekend van Buffalo Stance en Seven Seconds, zet een eigenzinnige show neer, met sterke, soms provocerende teksten, zonder dat ze zelf op groot scherm te zien is. Haar vocale voordracht is echter een stuk minder boeiend, klinkt vlak en haar stem is dun. Wel communiceert Cherry veel met het publiek en danst er flink op los. Een vreemde eend tussen de rest van de line-up van vanavond, wat de sfeer van de avond een andere lading geeft.
Klasse apart
Terwijl de tent bommetje vol is en het publiek ongeduldig wacht op Gregory Porter, volgt er eerst de uitreiking van de jaarlijkse Young Talent Gent Award. De prijs (10.000 euro) gaat naar het Wout Gooris Trio.
Al snel verschijnt de populaire zanger op het toneel, en zet Painting on Canvas in. Saxofonist Yosuke Sato geeft een uitbundige solo weg in Harlem.
Porter is zoals altijd goed bij stem, zijn souplesse, timing, frasering en warme donkere stem klinken vertrouwd. Het is knap dat de man die zo ontzettend veel tourt, zijn shows zo oprecht en puur kan brengen zonder over te gaan op de automatische piloot. Dat geldt ook voor zijn band, die nog steeds veel ruimte krijgt en duidelijk speelplezier uitstraalt. Zelf hoeft hij weinig moeite te doen, het publiek hangt aan zijn lippen en kent zijn repertoire uit het hoofd. Maar toch schuwt hij er niet voor om mensen spontaan te betrekken bij zijn show. Een klasse apart.
Met Gregory Porter sluit het hoofdpodium qua kaartverkoop af met een recordeditie: vijf uitverkochte avonden en 38.000 bezoekers. Een mooie prestatie, hoewel hopelijk de publieksaantallen niet verder toenemen, want dat komt de intimiteit en relaxte sfeer van het festival niet ten goede. De tweede week had een aantal dieptepunten die helaas te ver af stonden van aanverwante jazzstijlen en te weinig diversiteit boden. Gelukkig trekken hoogtepunten Laura Mvula, Gary Clark jr, en vooral de acts van vandaag de balans weer in evenwicht.
