De 34e editie van het International Music Meeting Festival in Park Brakkenstein, Nijmegen, heeft ten opzichte van vorige jaren andere podia neergezet. De programmering is qua opzet hetzelfde gebleven: wereldmuziek en jazz vormen de hoofdmoot van het programma. De programmering was zoals altijd gedurfd.
Door Rik van Boeckel
Lees ook: Music Meeting dag 2: Adembenemende klaagzang uit Albanië
De belangrijkste nieuwe podia dragen namen als Nikko (op het grote veld), Ziro, Mystic en Oyo met de MixedMediaLounge waar MixedWorldMusic korte optredens en interviews met de artiesten verzorgde. Daar zag ik na de experimentele Marimba-Madimba Conférence de spetterende volkse tarantella van Antonio Castrignanò uit Salento, Zuid Italië, en zijn groep. Wie zijn album Fomenta kent, weet dat deze opzwepende muziek uiterst dansbaar is. Dat bleek later zeker bij zijn optreden in de Nikko. Castrignanò heeft een bijzondere stem, speelt met verve het tamboerijn-achtige percussieinstrument de tamburello. Andere instrumenten zijn de doedelzak, accordeon, viool, gitaren, mandola, fluit en bouzouki. De tarantella-stijl is al heel oud en heeft historische invloeden uit het oude Griekenland ondergaan. En zeer recent heeft de Turkse klankmagiër Mercan Dede zijn bijdrage aan deze muziek geleverd door Fomenta te produceren. Dit was een hele bijzondere ervaring, Castrignanò zal het zeker goed doen op zomerfestivals, zou zelfs op Lowlands niet misstaan.
Sahad and the Nataal Patchwork
Het eerste optreden in de Nikko werd gegeven door het percussie-orkest Sysmo waarin de Argentijnse percussionist/componist Santiago Vazquez een gastrol had op vooral berimbau en duimpiano. Sysmo bracht percussiestukken met djembé’s, conga’s, sabars en kleine percussie onder leiding van een dirigent die via gebarentaal de ritmeverschuivingen- en veranderingen en de breaks aangaf. Het werd een zinderend spektakel waarbij niemand in het publiek stil kon blijven staan.
Beatbox sax
Het tweede optreden in de Ziro was een solo performance van de Amerikaanse saxofonist Derek Brown die is geïnspireerd door Eddie Harris en Bobby McFerrin. Met zijn beatbox sax produceerde hij via de techniek van circular breathing swingende inventieve melodieën. Brown opende eerder het festival met een workshop met 50 saxofonisten op het Mini podium. Met Donny McCaslin ( bekend van zijn medewerking aan David Bowie’s laatste album Blackstar) zou hij ook nog een virtuoos saxduet spelen.
Kareyce Fotso
Het was vervolgens even zoeken naar het Mystic podium waar Kareyce Fotso uit Kameroen zou optreden. Het werd een wandeling door het bos die eindigde in de hortus botanicus waar Fotso vergezeld door de Belgische gitarist Fabien Degryse het met aandacht luisterende publiek meevoerde door de muziek van haar land. Ze zong over armoede, polygamie en gedwongen huwelijken, waarbij ze subtiel gitaar speelde. Haar mooie ontroerende liederen hebben een lichte toon. Haar uitstraling is die van eenvoud. Ze bouwde haar set zorgvuldig op. Soms liet ze haar voeten het ritme stampen op een houten opstapje. Ze eindigde haar zeer bijzondere optreden met een lied over ontbossing waarbij ze op de kalebas het opzwepende ritme tikte.
Afrobeat
Van een hele andere orde was het optreden van de Amerikaanse zangeres Becca Stevens in de Ziro. Dit tekent de diversiteit van de Music Meeting. Stevens is de Artist-in-Focus op de Music Meeting en treedt alle 3 de dagen op. Zaterdag met het Attacca strijkkwartet. De klassieke strijkers pasten heel mooi bij Stevens’ lieflijke en zachtmoedige stem. En ook bij haar spel op de ukelele. Haar muziek houdt ergens het midden tussen jazz, pop en folk. Ze zong fraaie nummers van haar albums Tea Bye Sea, Weightless en Regina.
Na de oosterse muziek van Atmaca in de Mystic naar de moderne West-Afrikaanse mix van afrofunk, afrobeat en Mali blues van Sahad & The Nataal Patchwork in de Nikko. Zanger/gitarist/percussionist Sahad uit Dakar, Senegal, heeft zich omringd met musici uit onder meer Congo en Kaapverdië. Het is totaal andere muziek dan die van Senegalese grootheden als Youssou N’Dour en Baaba Maal. Wel opzwepend en zeer dansbaar. Met uitstapjes naar latin, afrolatin dus! De muziek zit goed in elkaar, sommige bandleden zoals de blazers maakten er ook nog een show van, de energie spatte ervan af en het publiek ging daar graag in mee!
Daarna was het bijkomen bij de muzikale verhalenvertellers Bottasso en De Boer in de Ziro. In de bergen van Italië waar Bottasso vandaan komt creëerden zij hun muzikale vertelling over het leven van een jongen; met instrumenten als trekharmonica, fluit, contrabas en (bas) gitaar; en met de nodige elektronische effecten. Helaas niet boeiend genoeg om lang naar te luisteren!
Nee, dan saxofonist Donny McCaslin. Ondanks het koude weer was het weinige publiek blijven hangen en genoot van het krachtige optreden van McCaslin en zijn band: Jason Lindner (keyboard), Jonathan Maron (bas) en Zach Danziger (drums). Met veel energie speelden zij nummers als About the body en Club Kid. Het vurige saxspel van McCaslin combineerde erg goed met Lindner’s inventieve klanken die hij uit zijn Prophet 08 keyboard toverde. De intense, groovy en rockende improjazz van McCaslin en band was een uitstekende afsluiting van de eerste dag van de Music Meeting.
