Ter ere van de vinylrelease van ‘En attendant’ van het Marcin Wasilewski Trio, is een duik in het enorme Jazzism-archief gerechtvaardigd. Hieronder lees je het interview dat Jazzism in 2020 met Wasilewski over ‘Arctic Riff’ (2020) had. Twee stukken van dat album, ‘Vashkar’ en ‘Glimmer of Hope’, staan ook op ‘En attendant’.
Groteske landschappen trekken voorbij
Onder de vleugels van trompettist Tomasz Stanko ontwikkelde het Poolse Marcin Wasilewski Trio zich tot een van de meest fascinerende jazztrio’s van Europa. Pianist Wasilewski, bassist Slawomir Kurkiewicz en drummer Michal Miskiewicz brachten tot nu toe vier albums onder hun eigen naam uit. Op ‘Arctic Riff’gaat het trio een succesvolle samenwerking met de Amerikaanse saxgrootheid Joe Lovano aan.
Tekst: Dick Hovenga
De samenwerking met Joe Lovano begon in 2006. Wasilewski: “Hij stond op het affiche van een van de twee grote internationale jazzfestivals in het zuiden van Polen”, blikt Wasilewski terug. “De band waarmee hij wilde spelen, was niet beschikbaar. In eerste instantie zegde hij het concert af, om daar een paar dagen later op terug te komen. Hij zou toch gaan spelen en wel met een trio naar keuze. Het was voor iedereen onduidelijk welk trio hij op het oog had. Maar hij bleek ons gehoord te hebben in de bandopstelling met Tomasz Stanko (1942-2018). Hij was overtuigd dat wij de ideale groep waren om hem muzikaal bij te staan.” Het optreden met Lovano bleek een geweldige ervaring en ontzettend inspirerend. Al leek het destijds eenmalig. “In de daaropvolgende jaren, waarin wij als trio onze eigen weg gingen, waren we zo druk dat alle tijd gevuld werd met het opnemen van nieuwe albums, live spelen en andere projecten.”
Tegengestelde route
“De eerstvolgende samenwerking kwam tot stand met Charles Lloyd, die net als wij bij ECM zat. Wat het dus gemakkelijk maakte samen iets te doen. We voelden met hem de connectie die we ook met Tomasz hadden. De keren dat we samen speelden, waren een groot genot, maar toen er plannen kwamen om samen een album te maken, werd hij vlak daarvoor door Blue Note weggekaapt. Toen Joe Lovano juist de tegengestelde route nam, van Blue Note naar ECM, zagen we kansen om met hem iets op te zetten. Manfred Eicher – de grote man achter ECM, die bij vrijwel elke opname betrokken is – was het met ons eens. Het contact met Joe werd gelegd en er werden data geprikt om in de ECM-studio in Zuid-Frankrijk af te spreken.” Maar Lovano was nog op tournee met pianist Diana Krall en daardoor te laat met opsturen van composities die hij wilde opnemen.
Magie
“Ik had er al een aantal geschreven met Joe in mijn hoofd en hij zou hetzelfde doen met ons in gedachten. Ook had ik al een aantal stukken van Carla Bley klaarliggen die ik heel graag met hem wilde opnemen. Pas een paar dagen voor de opnamen stuurde Joe ons zijn stukken. We hadden dus weinig tijd om te repeteren. Maar vanaf het moment dat we samen speelden was er magie tussen Joe en ons. De meeste composities die je op het album hoort, zijn eerste of tweede takes, waarbij we bij Joe’s composities af en toe nog op de partituur moesten kijken. Als het goed is, til je elkaar op en haal je het beste uit je spel. Dat gebeurde die dag. Wij waren erg blij met de opnamen en het resultaat is ‘Arctic Riff’. Deze titel kwam in me op toen ik de muziek terugluisterde en groteske landschappen aan me voorbij zag trekken. Ik vond het een titel die mooi allitereert met de stukken die we hebben opgenomen.”
Tomasz Stanko
“De dood van Tomasz heeft er bij ons flink ingehakt. Hij was het die ons op jonge leeftijd als band aannam, ons in de jazz volwassen heeft gemaakt. Ik was destijds achttien jaar en onze drummer Michal nog maar zestien. Nadat wij als trio onze eigen weg wilden gaan, gebruikten we alles wat we van hem geleerd hadden. Zonder Tomasz was het volledig anders gelopen voor ons. Hij is onze held en zal dat altijd blijven.”
Vervolgalbum
Marcin Wasilewski vindt dat zijn trio te weinig albums uitbrengt. “Het zijn er maar vier in vijftien jaar, nu met ‘Arctic Riff’ erbij vijf. Ik mag natuurlijk ‘Live’ (2018) niet vergeten. Dat album verdient een speciale vermelding, omdat we er ons er niet bewust van waren dat het concert op Middelheim (2016) was opgenomen. Die opnamen hoorde ik pas na een jaar terug, toen ik in de auto op weg was naar mijn ouders in Duitsland, net over de grens van Polen. Ik wist niet wat ik hoorde, zo verrast was ik over de kwaliteit. Ik wist zeker dat deze opnamen uitgebracht moesten worden.” Er ligt al een deel van een vervolgalbum klaar. Hoe zit dat? “Doordat we de hele eerste opnamedag op Joe wachtten, zijn we gaan jammen en hebben we nieuwe stukken uitgeprobeerd. Alles is opgenomen, zo begrepen we later en Manfred Eicher heeft alles geluisterd. Hij was dolenthousiast en wil zelfs dat het ons nieuwe album gaat worden. Ik ben vergeten wat we opgenomen hebben, dus het zal een grote verrassing zijn. Of en wanneer die opnamen, die we ‘Waiting For Joe’ hebben gedoopt, uitkomen, weten we nog niet.”
Dit is een bewerkte en ingekorte versie van een interview dat Dick Hovenga in 2020 met Marcin Wasilewski had. Het volledige interview vind je in Jazzism nummer 5-2020.
