‘Jos’ camera has eyes, ears and heart’, zei Toots Thielemans, nog bij leven, over zijn huisfotograaf en goede vriend Jos Knaepen. En zo was het. Knaepen’s foto’s wasemden zijn grote liefde voor jazz uit, altijd intiem , liefdevol en betrokken.
Niet voor niets blonk hij, alom gerespecteerd in binnen- en buitenland, uit in concert-fotografie: daar gebeurde het, die interactie wilde hij registreren. Veel sterren bracht hij terug tot de pure essentie van hun muzikant-zijn. Sonny Rollins, Diana Krall, Charles Lloyd, Al Jarreau, Joe Lovano, Chick Corea, Wynton Marsalis…..en natuurlijk Toots.
Altijd dat speciale moment vastleggen, waarop alles op het podium in balans is, als de muzikant in harmonie is met zichzelf en zijn mede-muzikanten. Dat kun je zien en voelen, zei Jos altijd, als ik hem sprak, meestal tijdens de festivals bij onze zuiderburen, Gent Jazz en Middelheim.
De laatste keer, in juli, was hij tussen twee chemo’s in, toch weer aanwezig en in ‘combat-tenue’, altijd de toestellen om zijn nek, klaar om te schieten. Begeesterd, fanatiek maar ook altijd aimabel en empathisch. Al een paar jaar niet meer in de voorste linie van de foto-pit, maar met een geinproviseerd eigen studiootje op de diverse festivalterreinen toch present. En weer met portretten vol intimiteit, de kwetsbare muzikant, met een hart inderdaad….
Een frontsoldaat, tot op ‘t laatst. Bij het overlijden van Toots stuurde Jos de foto’s, die o.a. de cover van de september editie van Jazzism sierden, nog vanuit zijn ziekbed door: hij was blij met het resultaat. En optimistisch over zijn toekomst. In de actuele editie van Jazzism sprak hij zelf nog naar aanleiding van diens dood liefdevol over zijn vriend Toots. Zelf volgde hij hem niet veel later: the jazzman has gone.
Jazzism/Paul Evers
