Eric Ineke houdt er waarschijnlijk een duurzamer levensstijl op na dan Charlie Parker, het onderwerp van het jongste project van zijn JazzXpress. Al weten we dat natuurlijk niet helemaal zeker.
Dietmar Terpstra, fotografie Peter Putters/denozem.com
Anders is het niet te verklaren dat de 73-jarige tegen het eind van de show, afgelopen woensdag in De Observant te Amersfoort, er nog een knallende drumsolo uitsmeet, die zijn collega’s op het podium goedkeurend deed knikken, en waar menig rijkbetatoëerde rock-collega zich niet voor zou hoeven te schamen.
What Kinda Bird Is This heet het nieuwe album van Eric Ineke’s JazzXpress, en het herdenkt dat het 29 augustus van dit jaar honderd jaar geleden is dat Charles Christopher ‘Bird’ Parker Jr. geboren werd in Kansas City. 34 jaar later was het helaas alweer afgelopen voor Bird, het leven bleek hem ondraaglijk.
Genie
“Absoluut een genie”, zo omschrijft Eric Ineke het onderwerp van zijn eerbetoon. Waar een klassiek musicus niet om Bach en Beethoven heen kan, zo kan een jazzmusicus niet om Charlie Parker heen, aldus Ineke. Hij was de man die in één klap de bebop op de kaart zette. Zoals Marius Beets, bassist van de JazzXpress, stelt: “Louis Armstrong is ermee begonnen om de jazz op de kaart te zetten. Charlie Parker heeft die taal uitgebreid en vervolmaakt.”
Voor de gelegenheid had Ineke, naast Beets op bas (‘’de meest stuwende bassist van Europa’’), saxofonist Sjoerd Dijkhuizen meegenomen, die als een soort podium-adjudant de solisten hun plaats wees. Rob van Bavel was gelukkig genezen van zijn blessure, zodat hij zijn klaterend pianospel kon laten horen, en op de trompet hoorden we de jonge Ian Cleaver, een van de grootste talenten van het land.
Een speciale plek op het podium was ingeruimd voor Tineke Postma, die door het gezaghebbende Downbeat als absoluut toptalent is omschreven op de alt- en sopraansax. Ze maakte haar reputatie waar, en paarde verbluffende techniek aan het zo bij de muziek van Parker passende gevoel.
Voor zeventig man publiek in de steeds frisser wordende binnentuin van het voormalige Observantenklooster aan de rand van de Amersfoortse binnenstad speelde JazzXpress een aantal niet altijd voor de hand liggende Bird-tracks, zoals Steeplechase en het al vaker gecoverde Quasimodo. Relaxin’ At Camarillo, geinspireerd door een verblijf in detox, kreeg een frisse bewerking van Van Bavel mee, en Marius Beets had Moose The Mooch, opgedragen aan Parker’s heroinedealer, hertaald naar het titelnummer van de plaat. Met Parker’s Mood liet de band horen dat Bird toch vooral een bluesgedreven jazzman was.
Stuwkracht
Nergens was te horen dat de muziek die de band speelde al zo’n zeventig jaar oud is. De lol straalde van het podium, Ineke zorgde samen met Beets voor niet aflatende stuwkracht, waarover het voor Van Bavel, Postma, Cleaver en Dijkhuizen aangenaam soleren was. Na zo’n drie kwartier in de tweede set vond Ineke het welletjes, Ah-Leu-Cha en afsluiter Merry-Go-Round kregen een passend, strakgetimed einde, en de band een welverdiend applaus als dank voor een volle avond topjazz.
Eric Ineke JazzXpress feat. Tineke Postma The Music Of Charlie Parker is de komende weken nog op diverse plaatsen in ons land te zien.
