We schrijven 22 mei 2019. Cees Schrama is niet meer. Het einde van een tijdperk. De onuitputtelijke rasverteller met encyclopedische kennis, tot aan zijn laatste adem boordevol mooie anekdotes en markante jazzfeiten, besloot vandaag in Baarn zijn leven.
Door Storm Bakker, foto Hans Speekenbrink
Een leven dat in het teken stond van jazz. Zijn belevenissen staan in zijn boeiende autobiografie ‘It don’t mean a thing’ (2007). Afscheid nam hij op kenmerkende wijze, luchthartig, vriendelijk en berustend, zoals altijd met het laatste woord. Een gebod aan de nieuwe generatie die jazz in leven moet houden: “Blijf spelen en luisteren.”
Cees Schrama werd geboren in Den Haag op 18 december 1936. Hij maakte vanaf de jaren zestig naam als muzikant, werkte als producer en manager, maar werd vooral bekend als presentator van het radioprogramma Sesjun, dat hij ruim dertig jaar presenteerde vanuit Nick Vollebregt Laren. Duizenden liefhebbers stemden op hem af en danken er hun kennis van jazz aan. Hij ontmoette talloze jazzartiesten uit binnen- en buitenland, met wie hij vaak een levenslange vriendschap onderhield. Cees was behalve het gezicht van de Nederlandse jazz, een ontzettend aimabele man.
Cees Schrama heeft zijn hele leven geijverd voor de ontwikkeling van een professioneel jazzklimaat in Nederland. Jazz was zijn levenswerk. Bij talloze jazzfestivals, -organisaties en -media was hij als adviseur, bestuurslid, schrijver of presentator betrokken. Daarbij had hij altijd oog en oor voor talent, zodat iedereen in de Nederlandse jazz schatplichtig is aan ‘de Nederlandse jazzgoeroe’. Cees Schrama werd gedecoreerd als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en ontving talloze ereprijzen als waardering voor zijn belangrijke bijdrage aan muziek in het algemeen, jazz in het bijzonder.
