Brussels Jazz Weekend is min of meer een voortzetting van de Brusselse Jazz Marathon. Dat laatste is het feitelijk nog steeds, want buiten de vijf grote buitenpodia zijn er ook nog meer dan tachtig binnenlocaties waar van live muziek te genieten valt dit weekend.
Tekst en foto’s: Willem Jongeneelen
Zie ook: Subtiel spel en toevallige passanten op Brussels Jazz, Brussels Jazz dag 1.
Brussel is een metropool met vele bijzondere wijken binnen de stadsgrenzen. Wij verkiezen mede gelet op subtropische temperaturen de clubs en podia hartje centrum te bezoeken. Jammer voor de optredens van onder meer Philip Catherine verderop in de stad, maar ook tijdens onze marathon blijft het keuzes maken.
Het is ’s middags op het zonovergoten Sint Katelijneplein moeilijk een stukje schaduw te vinden. De Britse band Kettle Of Kites mag om 16.00 uur aftrappen terwijl de temperatuur richting 35 graden Celsius gaat. ,,We komen net uit Italië, maar wisten niet dat België een stuk heter blijkt”, aldus zanger Tom Stearn uit Glasgow. Hij is feitelijk de singer-songwriter van de band. Hij speelt akoestisch gitaar, bezit een prettige zachtaardige stem en schrijft melodieuze liedjes die het midden houden tussen het gevoel van Damien Rice en de pop van James Blunt. Dankzij de contrabas, een paar afwijkende akkoordenschema’s en een sterke, soms atypische ritmiek krijgt de muziek een lichte jazzy touch mee, verder past de wat lome pop perfect bij de subtropische temperatuur in Brussel.
Op de Grote Markt is er dankzij het kolosaal mooie en grote stadhuis meer schaduw. Daar brengen de saxofonisten Dimitri Delvaux en Bruno Grollet met een groovy band een ‘Hommage to famous Belgian jazz saxophonists’. Dat zijn er nogal wat, in diverse kleuren, soorten en maten, van de jaren dertig, met Fud Candrix en Jean Omer, tot de jaren tachtig en negentig, met onder meer Bart Defoort, Etienne Verschueren en Steve Houben. Het materiaal, variërend van traditionele swing tot moderne jazz, blijkt prima voer voor het huidige duo om lekker op te soleren op dat instrument dat dankzij Adolf Sax ook in België zijn oorsprong vond. Binnen in L’Archiduc, een van Europees fraaiste jazzclubs, speelt het trio van Jérémy Dumont de sterren van de hemel. De grote vleugel staat midden in de club opgesteld, zijn bassist, drummer en gasttrompettist zijn erachter geposteerd, het publiek zit er intiem rond of kijkt vanaf de verdieping toe. Dumont zet de lijnen uit, of heeft er een van Chick Corea geleend, de ritmetandem zorgt voor een zwoele basis en de trompettist legt prima accenten. De vrijheid is groot voor de muzikanten en het publiek eet uit hun vingers en likt die vervolgens af.
Roza Parks in café Lava: geen jazz, wel sterk
Het kleine café Lava heeft de band Roza Parks geprogrammeerd. In de vooravond verkiezen veel mensen nog de ‘relatieve koelte’ van het terras buiten, terwijl het binnen peentjes zweten is. Bovendien is de muziek van de rockband heel intensief, energiek en ook buiten goed te horen. Met jazz heeft dit niets van doen, want de invloeden variëren van Joy Division tot Killing Joke uit de 80’s. Dit is hoe new wave anno 2017 opnieuw kan klinken. Spoor vooral ook hun laatste EP Sound Of A City (productie Mario Goossens van Triggerfinger) op, want sterk is het strakke collectief van zanger/gitarist Roel Vanbuel wel!
Veertien percussionisten
Op de Grote Markt zet gitarist Marc Lelangue zijn tweede optreden van het weekend in. De dag hiervoor speelde hij nog Americana en blues samen met (steel)gitarist Lazy Horse op het Sint Katelijneplein, nu treedt hij aan met The Heavy Muffulettas. Dat negental brengt stevige set rhythm & blues, met veel invloeden uit de funk en soul en een pak spetterende blazers. In de Ancienne Belgique, een van Europa’s fraaiste popzalen, is er deze avond van Afrikaanse klanken te genieten. Bij Sysmo staan er maar liefst veertien jonge percussionisten op het podium. Een deel als slagwerker met sticks, een deel op conga’s met de hand, een deel met kleinere percussie-instrumenten als een koebel, rasp en shakers. Voor de groep staat een soms ook meedrummende dirigent die met zijn handen componeert, de muzikanten stuurt en in zijn niet aflatende enthousiasme ook het publiek meeneemt, ritmisch laat klappen en juichen.
Skunk, een mengvorm van funk, ska, salsa, reggae, punk en hiphop.
Feest is het ook bij OPMOC, het Brusselse zestal dat het buitenpodium van het compleet volgestroomde Sint Katelijneplein mag afsluiten. OPMOC maakt skunk, een mengvorm van funk, ska, salsa, reggae, punk en hiphop. Ze zwepen het dansende publiek op, maar de muzikanten gaan ook zelf in polonaise of ‘Madness-gang’ over het podium heen en weer. Ambiance! Wij sluiten een paar honderd meter verder af in La Tentation waar twee dagen BruJazzJive, een soort ballroomfestival binnen het festival, wordt gehouden. Op vrijdag was er een grote bigband met swing, op zaterdag zorgen de dj’s van The Shoeshine Shakers en de band The Fabulous Moonrakers voor een 50’s revival met onvervalste rhythm & blues en rock-’n-roll. Strak in het pak, en met pakkend spel op twee afwisselend solerende gitaren, contrabas, drums en baritonsax, zorgt de band ervoor dat ondanks de hitte ook in La Tentation uiteindelijk de voetjes (in blinkend gepoetste schoenen) van de vloer gaan.
