De Rhonda zaal is te klein voor Ibrahim Maalouf met wachtrijen voor de deur. Vreemd dat hij niet in de grote zaal staat en -met alle respect- Jungle by Night wel als slotact.
Door: Angelique van Os
Foto’s: Joke Schot
Maalouf toonde al eerder zijn vele gezichten, zoals bij zijn laatste projecten, het akoestische Kalthoum (2015) en Red & Black Light. Het concert staat in teken van laatstgenoemd album, waar een fikse dosis elektronica en rockgrooves centraal staan. Maalouf trapt verrassend af achter de toetsen met opzwepende en terugkerende motieven. De herkenbare mystieke trompetsound galmt zingend, ondersteund door vette drumbeats door de zaal. Stil staan is er niet bij. Maar de trompettist neemt ook de ruimte en zoekt de leegte op door over een pulserende loop te soleren, waarbij bas en drums de dynamiek omhoog stuwen. Ook met toetsen presenteert Maalouf zijn signatuur van pakkende up-tempo thema’s voor stops. Dat Maalouf ook een entertainer in zich heeft, blijkt wanneer meters grote banieren voor de musici schuiven en hun silhouetten groot verschijnen. De frontman geeft vervolgens een dansshow en wint daarmee nog meer het publiek voor zich. Een man die blijft verbazen en zijn publiek bij zijn optreden betrekt door de verhalen achter zijn muziek te vertellen.
Tijd om adem te halen is er niet, door naar Nik Bärtsch. Vorig jaar zagen we de Zwitserse pianist nog als een van de hoogtepunten met zijn funkende Ronin-ensemble, hier in Utrecht staat hij met zijn akoestische kwartet Mobile. Opvallend overigens is dat hij volledig onversterkt speelt, waardoor helaas de vleugel en basklarinet wat zacht klinken. De vele variaties op repeterende motieven en thema’s zetten een meditatieve vibe neer. Het tweede stuk wordt sterk dynamisch opgebouwd, alsof -middels drum en percussie- een plaag krekels ontwaakt. Het pulserende drumritme blijft als in een loop doorgaan, terwijl de spanning te snijden is door de dreigende lage en lange noten van een extra laaggestemde basklarinet en het hoge register van de vleugel. Na drie ‘meditatieve trips’, is het even bijkomen in een meer verstild stuk, aangevuld door spots die een mysterieus lichteffect creëren. Zodra het tempo omhoog gaat, neemt de suspense toe. Dat is wat deze mannen als geen ander kunnen, je meeslepen in een muzikale draaikolk, een marathon, en het is duidelijk wie aan kop loopt.
Het festival gaat nog even door met Nederlandse en Vlaamse acts, zoals de swingende Afro-beat van Jungle by Night, het Broken Brass Ensemble, trio De Beren Gieren en de nieuwe Vlaamse sensatie, Stuff. Onze oren zijn verzadigd en moeten al dat vuurwerk even verwerken. Want op wat kleine kinderziekten na, -te hard en laag geluid, te drukke eettentjes, slechte looproutes en de vele trappen- heeft Nederland er een prachtig nieuw festival bij en de gemoedelijke sfeer en het uiteenlopende publiek tonen dat er zonder twijfel behoefte aan is!
