Terwijl half Utrecht een pilsje pakt op de vele terrasjes en de lente inluidt, wandelen mensen op zaterdag 26 maart ook gretig naar TivoliVredenburg. Niet voor niets, want de eerste editie van het Transition Festival belooft op papier al veel goeds. Een ijzersterke line-up van avontuurlijke hedendaagse (inter)nationale namen in het vernieuwde TivoliVredenburg, in samenwerking met het North Sea Jazz Festival.
Door: Angelique van Os
Foto’s: Joke Schot
En de liefhebbers weten de nieuwe jazzspot gelijk te vinden, want het is met 4000 man uitverkocht. De datum voor 2017 is al aangekondigd: 8 april.
Het eerste wat direct opvalt is de wirwar van zalen, de vele (rol)trappen en vrij grote afstand tussen de podia, terwijl je dus wel in een gebouw zit. Helaas is de looproute niet goed aangegeven.
Terwijl Yuri Honing het spits afbijt in de Grote Zaal, begeven wij ons helemaal naar boven, naar de Pandorra. Hier staat de protégé van Pat Metheny, altsaxofonist Logan Richardson. De jonge Amerikaan en zijn band (inclusief Jeff Ballard op drums) zet een sterk samenspel neer met vrije improvisaties. De lyrische melodieën, hebben raakvlakken met James Farm en The Next Collective en daarmee valt op dat Richardson wellicht een nog eigenzinnigere signatuur kan brengen.
Door naar meer verstilde muziek van de Noorse Tord Gustavsen (t), Jarle Vespestad en de Duits-Afghaanse Simin Tander (v) (zie het blad voor een uitgebreid interview). Het trio brengt hun conceptalbum What was Said vol overtuiging live tot leven. Ondanks dat het Pashto (Afghaanse taal) onverstaanbaar is, weet Tander met haar intens zuivere klanken, sterke inleving en emotionele performance een bijna trance-achtige sfeer neer te zetten. Tander is uitstekend bij stem en ziet er tevens prachtig uit in een rode lange jurk. De combinatie met de Noren is haar op het lijf geschreven. Alsof hun verschillende culturele en religieuze werelden onlosmakelijk verbonden zijn. Heerlijk om geboeid te zijn en tegelijkertijd in de na-middag al in een mystieke meditatieve sfeer te verkeren.
Op weg naar de Rhonda volgt het bericht dat de pianist van GoGo Penguin onwel is geworden en de band abrupt het spel moet neerleggen. Bij binnenkomst in de zaal blijkt dat inderdaad het geval te zijn. Het is onduidelijk wat er aan de hand is.
Opnieuw vele trappen omhoog om het laatste stuk mee te pakken van Gideon van Gelder met zijn Lighthouse-repertoire. Dit keer staat de pianist niet met zijn Amerikaanse mede-musici op het podium, maar met een Nederlandse bezetting met onder meer Fridolijn van Poll (v) en Joris Roelofs (saxen en basklarinet). Ook een prima keuze. Van Gelder geeft in het slotstuk een expressieve solo, waarbij hij ritmesectie Jamie Peet en Stefan Lievestro blindelings vindt. Roelofs soleert er vervolgend ook in hoog tempo overheen. Knap staaltje modern jazz van eigen bodem, en dat slechts tijdens het middagprogramma. De avond is nog lang.
