Het begin van de tweede dag van Amersfoort Jazz was bijzonder. Vanaf het carrillon van de Onze Lieve Vrouwetoren bracht beiaardier Malgosia Fiebig een hommage aan David Bowie.
Passend, natuurlijk, want de begin dit jaar overleden kunstenaar ontpopte zich op zijn laatste album Blackstar als jazzmuzikant. Of eigenlijk was hij dat altijd al, want nooit nam hij genoegen met het bestaande, altijd wilde hij nieuw, meer, verder. zoals het de jazzmusicus betaamt.
Mooi waren daarom de bijdragen van de Utrechtse stadsbeiaardier, die hits als Heroes, Absolute Beginners en All The Young Dudes over de stad uitstrooide, maar ook putte uit Bowies zwanenzang met Lazarus en Blackstar. Dat niet iedereen met gepast respect omhoog staarde, lag wellicht aan de wat barokke arrangementen. Origineel was het wel, en een gedurfde keuze van de organisatie.
En het was de opmaat naar veel moois dat de muziekliefhebber zaterdag te wachten stond. Dat begon al met opnieuw een optreden van Karén Devroop en zijn Zuid-Afrikaanse medemuzikanten, die de dag er voor de festivalopening hadden verzorgd. Nu stond de band op een groot buitenpodium, aanvankelijk wat stroef, maar toen de band op stoom was, stroomde de even melodieuze als ingenieuze jazz soepeltjes over het plein. De band rond Devroop bestaat uit voortreffelijke muzikanten, maar een hoofdrol in bescheidenheid was er voor pianist Roland Moses, die schijnbaar moeiteloos zijn accenten legde.
Gewaagd was ook het optreden van jazztrompettist Mark Nieuwenhuis en flamenco-gitarist Jeff Heijne, die op hetzelfde podium een intermezzo mochten verzorgen. In plaats van de gebaande paden te volgen zocht het duo het experiment, dat wonderwel aansloeg bij het publiek.
Het programma op zaterdag was overvol en zeer gevarieerd. In theater De Flint was het optreden van Sabrina Starke, Izaline Calister, Deborah J. Carter, Ntjam Rosie en de blazers van het Nationaal Jeugd Jazz Orkest al ver vantevoren uitverkocht, één van de weinige shows waarvoor entree geheven werd. Voor eenzelfde brede publiek stond ‘Doctor’ Bernard Berkhout met zijn Swing Orchestra goeie ouwe big band-muziek te spelen op één van de meest pittoreske pleintjes van de stad. Zijn band, bestaande uit louter professionals uit kringen van André Rieu, Chris Barber en Caro Emerald speelde soepel en met zichtbaar plezier. Het ging er in als koek.
Ook koek, maar dan heel andere, verzorgde DJ Maestro, die het grootste plein van de stad voor één avond voor zich opeiste. Het werd een feestje voor de danslustigen, Maestro mixte op gewiekste wijze Nina Simone en Gregory Porters Liquid Spirit aaneen, en maakte er met trompettist Rob van der Wouw en saxofoniste Susanne Alt een warmbloedig feestje van.
