Zo heers je nog als keizer Maalouf, zo duikel je naar de laatste plaats. Welkom in de wondere wereld van JazzNotJazz10, waar albums komen en gaan en razendsnel gesignaleerd worden, veel titels zien we later groots terugkomen.
Zou dit ook opgaan voor de samenwerking tussen Kneebody, de avontuurlijke jazzgroep rond saxofonist Ben Wendel, en electronicawizard Deadelus (aka Alfred Darlington)? Het zou zomaar kunnen met deze Kneedelus op het überhippe Brainfeeder-label van Flying Lotus.
Lettuce, de funkjamband uit Boston, volgt overtuigend met hun vierde album, de opvolger van Flys uit 2012. Het funkuniversum wordt soepel doorkruist met psychedelica, classic soul en hiphop en daarbij blijft het erg toegankelijk.
Zo’n twee jaar geleden won de jazzfusiongroep Snarky Puppy een Grammy, met een onvergetelijke versie van Lalah Hathaway’s Something op hun eerste album Family Dinner Volume 1. Nu is de opvolger Volume 2 hier, met opnieuw een all star line-up. Van Laura Mvula en David Crosby (!) tot Becca Stevens en Salif Keita. Deze nieuwe plaat stelt bepaald niet teleur!
Dan Brad Mehldau, eminent pianist en een formidabel solist. Pas bracht hij deze briljante selectie van tien jaar solopiano-shows uit. Wat een weelde is dit en wat een weloverwogen ordening heeft Mehldau in zijn eigen oeuvre aangebracht.
Brad wordt gevolgd door het prachtige Elaenia van producer Samuel Sheppard, aka Floating Points, een plaat (categorie Four Tet, Caribou) die zich goed in de JNJ10 weet te handhaven. Dat geldt ook voor trompettist/componist Matthew Halsall & The Gondwana Orchestra, die overtreft zichzelf in zijn spirituele jazzy speurtocht naar oosterse elementen, soul, strijkers en grooves.
Dan is de sprong naar Erykah Badu een logische. Haar laatste album vol avant-funk New Amerykah Part Two (Return Of The Ankh) wordt nu opgevolgd door een mixtape, letterlijk. Een losse collectie ideeën rond het telefoonthema, opgebouwd maar niet echt geordend. De songs lijken meer op sketches. Flarden van onder andere Ushers U Don’t Have To Call of Todd Rundgren’s Hello It’s Me en haar eigen Tyrone leveren wel een fascinerend opgebouwd geheel op, Badu eigen.
Over mixen gesproken: DJ Maestro kan dat als de beste. Na zijn Bethlehem Blends heeft hij een ode gebracht aan Little Girl Blue, het labeldebuut van Nina Simone, inclusief sterke versies van Simone-klassiekers als My Baby Just Cares For Me. Een niet te missen lekker album.
“Authentiek, eigen, volledig in het verlengde van de klassieke jazztraditie, terwijl het toch een fris, hedendaags geluid heeft”, aldus de Jazzism-recensie van For One To Love van de Frans-Amerikaanse vocaliste Cécile McLoren Salvant. Ze is inmiddels uitgeroepen tot nieuwe jazzlegende en wordt in één adem genoemd met grootheden als Billy, Ella en Sarah Vaughn. Dit album bewijst dat dit niet onterecht is.
En tot slot bovengenoemde ex-aanvoerder en nu hekkensluiter: Ibrahim Maalouf met zijn nog altijd sterke Kalthoum. Een mooi begin voor dit nieuwe JazzNotJazz-jaar!
Paul Evers
1. Kneebody & Daedalus – Kneedelus (Brainfeeder)
2. Lettuce – Crush (Lettuce)
3. Snarky Puppy – Family Dinner Vol. 2 (GroundUP)
4. Brad Mehldau – 10 Years Solo Live (Nonesuch)
5. Floating Points – Elaenia (Pluto)
6. Matthew Halsall and The Gondwana Orchestra – Into Forever (Gondwana)
7. Erykah Badu – But You Can’t Use My Phone (Mixtape)
8. DJ Maestro presents Nina Simone – Little Girl Blue Remixed (Bethlehem/V2)
9. Cecile McLoren Salvant – For One To Love (Mack Avenue)
10. Ibrahim Maalouf – Kalthoum (Impulse)
