Ben L’Oncle Soul plaatst zijn liefde voor de gouden jaren van soul in een hedendaagse context. Dat hoor je in zijn sounds en in de songteksten. Toch is de Fransman niet bang onverwachte zijpaadjes in te slaan. Dat hoor je op zijn nieuwe album Sad Generation.
Tekst: Marcel Haerkens | Foto’s: Guillaume Landry
Benjamin Duterde, zoals hij bij de burgerlijke staat ingeschreven, heeft op zijn ene arm de naam Motown getatoeëerd en op de andere Stax. ‘Nou en of dat een statement is’, zegt de goedlachse veertigjarige desgevraagd. ‘Het zijn de meest invloedrijke soullabels die er bestaan. Mijn stijl ligt zo’n beetje in het midden. Ik ben opgegroeid met Otis Redding. These Arms Of Mine staat nog altijd in onze playlist. Mijn moeder was een verwoed fan. En van The Jackson 5. Michael natuurlijk in het bijzonder. Maar ze draaide ook Wilson Pickett, Ray Charles en Stevie Wonder. Zij is zonder twijfel mijn grootste inspirator.’
Motown
Ben studeert aan de kunstacademie, waar hij naast muziek ook schilderen, beeldhouwen en kunstgeschiedenis in zijn lespakket heeft. Hij treedt dan al sporadisch op met de gospelgroep Fitiavana, maar bewandelt al gauw zijn eigen pad. ‘Na vijf jaar school trok ik van mijn geboorteplaats Tours naar Parijs met de bedoeling om een sabbatical van een jaar te nemen. Maar daar kwam weinig van terecht. Binnen nog geen maand speelde ik mijn eerste gig als soloartiest, bracht een singletje op Myspace uit en voor ik het wist stond Motown op de stoep. Het ging zo snel dat het even moest bezinken. Ik kan het nog steeds niet geloven.’
Franstalig
Aanvankelijk wordt Duterde bekend met zijn eigenzinnig verbouwde covers van Gnarls Barkley (Crazy) en Katy Perry (I Kissed A Girl), zoals op de ep Soul Wash te horen is. Met het van zijn volwaardige, titelloze debuut afkomstige Seven Nation Army van The White Stripes bereikt hij definitief een groot publiek. Duterde ontpopt zich als een begenadigd songwriter en ook het door hemzelf met Freddi Chellaoui en Gabin Lesieur geschreven Franstalige Soulman wordt een monsterhit. Het is momenteel het enige nummer dat hij nog live in zijn moederstaal zingt. Op Sad Generation staan alleen Engelstalige songs, maar L’Oncle Soul sluit niet uit dat dit in de toekomst zal veranderen. ‘Ik ben tenslotte een Fransman.’
Reizen en ontmoetingen
Inmiddels worden zijn songs miljoenen keren gestreamd en stond hij op de podia van North Sea Jazz, Montreux Jazz en Glastonbury. ‘Ik vind het heerlijk om te reizen en steeds weer nieuwe mensen te ontmoeten. Het contact met anderen is zo waardevol. Je fans ontmoeten, andere muzikanten. Het heeft me enorm veel inspiratie opgeleverd. Ik componeer tegenwoordig mijn eigen songs en heb een enorme bron om uit te putten. Ik voel me dan ook een bevoorrecht mens. Soms moet ik me nog in mijn arm knijpen of het allemaal wel echt gebeurt.’
Oldskool soul
‘Ik probeer het midden te vinden tussen oldschool soul en een meer hedendaagse sound, zoals die van Anderson .Paak of Masego, een Jamaicaanse zanger die ik bewonder. Producers Bastien Cabezon en Danny van ’t Hoff hebben wat dit betreft uitstekend werk afgeleverd op mijn nieuwe album. Daarnaast hebben nog zo’n twintig musici meegewerkt, waaronder multi-instrumentalisten en zangeressen Kaylan Arnold en Adi Oasis, mijn nicht. Bastien en Danny voelden feilloos aan wat de plaat nodig had.’
Reggae
Waar Duterde al eerder meerdere stijlen omarmde zoals gospel, jazz en r&b, schurkt hij in Will You Be There dicht tegen Brazilliaanse bossanova aan en turven we zelfs een enkele keer Burt Bacharach-achtige pop. The Walls is onvervalste reggae die de echo van Jamaicaanse vocale groepen als The Wailing Souls, The Gladiators en The Congos weerkaatst. ‘Ik ben altijd al dol geweest op hun muziek’, zegt hij. ‘Het is een nummer waarvan ik denk dat het de band met mijn fans alleen maar sterker zal maken.’
Engagement
Uncle Soul, zoals hij ook wel eens wordt genoemd, legt in zijn songs regelmatig politieke en sociale kwesties onder de loep zoals in het eerder genoemde The Walls. Maar dat wil hij wel even relativeren. ‘Ik schrijf over wat me bezighoudt en dan kijk je automatisch om je heen wat er in de wereld gebeurt. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Maar in I Got Home gaat het bijvoorbeeld puur over de muzikale ontwikkeling die ik sinds het begin heb doorgemaakt. Het gevoel van: kijk mij hier op het podium staan, ik ben thuisgekomen. Ik wil geen protestzanger zijn, maar een bruggenbouwer.’
Artistieke inborst
‘Zonder onbescheiden te willen overkomen denk ik dat dit mijn beste en meest gevarieerde album is tot nog toe. Het geeft een goed beeld waar ik vandaag de dag als artiest sta. Het reflecteert mijn huidige artistieke inborst. Ik kom hier erg dicht bij mijn streven om een goede balans tussen het oude en het nieuwe te vinden. En daarom verheug ik me er ook zielsveel op om Sad Generation op het podium tot leven te brengen.’
Sad Generation van Ben L’Oncle Soul is nu uit via Enchanté Records. Op 3 oktober treedt de band op in AFAS Live, Amsterdam.
