Eindelijk heeft Amsterdam weer een eigen jazzfestival. Het Super Sonic Jazz festival, met Paradiso als basis en diverse aansluitende locaties, bracht in vijf dagen tijd de fraaiste nieuwe, door jazz aangestuurde muziek op de podia. Hiermee werd aansluiting gevonden met de hausse aan nieuwe jazz & beyond festivals elders in het land.
Kneebody trapte af op de openingsavond en deed dat direct met verve. Met hun speurtocht door de jazz en elektronica, met even hoekige tempo-draaiingen als groovy bassriffs en freejazz sax- en trompet soli weten Ben Wendell en zijn mannen je alsmaar te verrassen. De avond erna vond direct een hoogtepunt plaats: in de zeer goed gekozen ambiance van een oude kerk in hartje oud Amsterdam trad de inmiddels veelgeprezen zanger Moses Sumney aan. Locatie en zijn intense songmateriaal stuwden elkaar hemelhoog op en lieten de bezoekers sprakeloos achter.
Vrijdagavond was het full house in Paradiso’s grote en kleine zaal, waar tal van prominente nieuwe namen aantraden. Jameszoo (aka Mitchel van Dinther) trad aan met een vijfkoppige band, waarin saxofonist John Dykeman de boel flink aanjoeg: computerjazz met inhoud, een luistertrip. Ster van de avond was headliner Thundercat. Hij rende in een glimmend rood sportbroekje het podium op om niet meer te stoppen met zijn weergaloos groovy basspel en falsettostem. Thundercat leek ook meer zichzelf dan voorheen, maakte grapjes, doste zich op allerlei manieren uit en swingde er, op z’n Drunk’s op los.
Zaterdagavond leek op papier ook de nodige hoogtepunten te bevatten. Alleen had headliner trompettist Christian Scott Atunde Adjuah, die alles in zich heeft met zijn futurejazz, de juiste toon niet te raken door problemen met de techniek, vooral de laptop haperde. Zijn concentratie verslapte en daarmee kreeg hij zijn Stretch Music, zoals hij zijn elektronische jazzvariant van hiphop, fusion en hardbob noemt, niet goed van de grond. Jammer, want op de affiche voor hem stond ook niet niks geprogrammeerd: zangeres Zara McFarlane die opnieuw imponeerde met haar mix aan spirituele jazz, dub en reggae, en de alom aanwezige bassist Miles Mosley. Knap hoe hij zich als enthousiasmerende rasperformer profileert met jazzy songs, zang en verdomd goed staande basspel. Dit alles in een ogenschijnlijke vrolijke handomdraai. Now vs Now van toetsenist Jason Lindner zocht, als altijd, de grenzen van geluid, melodie en groove op en deed dat indrukwekkend. Hij is zeer muzikaal en technisch hoogstaand, een aspect dat op vrijwel alle op Super Sonic Jazz gepresenteerde musici van toepassing was.
Afsluitend trad de Noorse componist en fakkeldrager van de elektronischejazz Bugge Wesseltoft zondagavond op in de Amstelkerk, opnieuw zo’n sturende locatie. De eerste editie Super Sonic Jazz Festival was geslaagd: mooie bezoekersaantallen, fraaie locaties en dito top affiche. Volgend jaar weer please !
