Als de poorten openzwaaien, golft de dagelijkse stroom aan bezoekers weer naar binnen, op zoek naar bekende en onbekende klanken van North Sea Jazz. Het weer is wederom tropisch en dit belooft opnieuw een topdag te worden. Als altijd concentreert team Jazzism zich op de concerten, terwijl er natuurlijk in de Tigris op het dak dj’s draaien en in het Jazzcafé vooral gesproken wordt: talkin’ jazz.
We starten in met een paar bigbandopstellingen, als de Matthew Herbert Brexit Big Band, maar we gaan toch voor de extended version van Phronesis met het New Rotterdam Jazz Orchestra. De zondag begint gelijk goed met het uitdagende excellerende spel van dit trio. Het uit Londen afkomstige drietal met Jasper Holby (b), Ivo Neame (p) en Anton Eger (d), heeft in korte tijd z’n naam in binnen- en buitenland flink gevestigd. Ze waren dit jaar ook al op Transition te zien, en nu voor de derde keer op NSJ. Dit keer in de bijzondere combinatie met The New Rotterdam Jazz Orchestra Extended, dat zelf ook flink meters maakt met zwaargewichten zoals Rob van de Wouw, Bart Witz, Jan van Duikeren en David Kweksilber.
In het tweede stuk Ok Chorale van het nieuwe album Behemoth (2017) gaat het trio al flink los; vooral de Zweedse drummer steelt de show met zijn opzwepende ritmemachine en opvallende verschijning. Het samenspel met het NRJO is goed in balans en het orkest speelt lekker pittig en met die attitude sluit het perfect aan op het trio. Daarnaast geven beide ensembles elkaar de ruimte qua soleren en zijn de arrangementen fris, en hebben soms een wat donker randje. Overigens staat er geen dirigent voor, wat iets zegt over de kwaliteit van het orkest, want de musici weten elkaar blindelings te vinden. En nog een opmerkelijk detail: de bestaande arrangementen zijn bijgewerkt voor deze grotere bezetting. Een gouden combinatie. En Phronesis is ook in topvorm. Enig smetje is de vroege programmering waardoor de zaal her en der wat gaten heeft.
Door naar het volgende Nederlandse toporkest. Het Metropole speelt in de Maas met multitalent Jacob Collier en Hammond-B3 beest Cory Henry. De twee artiesten zijn bevriend, komen elkaar regelmatig tegen en toerden zelfs samen. Ook zijn ze geen onbekenden van het MO; Henry deelde veelvuldig het podium in de samenwerking met Snarky Puppy en het bekroonde album Sylva. Collier kwam in aanraking met het orkest tijdens een ode aan zijn beschermheer, Quincy Jones. Het repertoire varieert van bekende stukken van onder andere Quincy Jones en Michael Jackson en Prince waarbij de solisten elkaar afwisselen alsook samenspelen. Hierdoor wordt het een gevarieerd geheel, hoewel de songs wel wat cliché zijn soms. Wanneer Henry Stevie Wonders nog altijd actuele Love In Need Of Love Today inzet, is hij vocaal even wat voorzichtig, maar halverwege komt de volheid van zijn donkere stem naar voren. Mooi arrangement trouwens. Alleen de koortjes staan te hard ten opzichte van de leadzang.
Cory Henry
Toch vallen de vocals van de toetsenist wat weg bij die van de jonge Collier. De Brit is fantastisch bij stem en beweegt zich zonder zichtbare moeite door diverse octaven. Hij krijgt de zaal volledig stil met zijn emotionele voordracht van zijn eigen song In The Real Early Morning, waar hij met slechts zijn vocals, harp en een heerlijke bedje van strijkers toewerkt naar een prachtige kortstondige orkestrale climax. Heel dromerig, sprookjesachtig bijna, maar ook melancholisch. Brok in de keel, absoluut hoogtepunt en dan moet de avond nog beginnen. Pfff…
Beleefde Michelle David & The Gospel Sessions recent nog een hoogtepunt in XXL-variant in bomvol Paradiso, nu staat ze met XL-variant op dit geweldige festival, dus de basis en drie blazers. Wat is nu mooier dan een zondagmiddag door te brengen met gospel en Michelle David doet dat met een energie die ongeëvenaard is. Deze vergevorderde artieste heeft in dit project volledig haar draai gevonden en kan hierin echt alles kwijt wat ze in huis heeft.
En wij stappen dapper door, want er is nog zoveel prachtmuziek te ervaren. Tot de volgende Jazzism-blog.
Team Jazzism: Angelique van Os, Rik van Boeckel, Kees Smallegange & Paul Evers.
