Jazzhoppen per fiets
De traditionele Clubnight biedt een zeer uitgebreid programma, met 34 podia en 68 acts.
Er zijn zowel losse concerten als showcases te zien, waarbij soms per podium meerde acts uit een land centraal staan. Zo heeft Canada zijn eigen stek in Club Moments met onder andere het Emilie R Roussel Trio en saxofonist Kirk MacDonald en Noorwegen is neergestreken met zangeres Beady Belle en Bugge Wesseltoft in een grotere club wat verder buiten de stad. Voor wie diversiteit zoekt en niet bekend is in Bremen, is het lastig keuzes maken. Mede daarom heeft Jazzahead in samenwerking met ADFC -Bike It!- Bremen een drietal fietsroutes samengesteld die begeleidt worden door een lokale gids. Per route zijn vier concerten uitgezocht. Tevens is het een leuke manier om iets van Bremen te zien, want je vertrekt als het nog licht is. Ik wil me laten verrassen, en heb gekozen voor route 3: groovy, jazzy & popsounds. Om de eerste stop te bereiken fietsen we met een groep van zo’n vijftien man kriskras door de stad: langs de rand van het centrum, onder bruggen, langs de haven, om uit te komen bij het Weserburg, dat eigenlijk een museum is. Vanavond is het ingericht voor een intiem – en uitverkocht – concert van het veelbelovende Zwitserse trio Plaistow. De locatie, dat vol hangt met 20e eeuwse en hedendaagse kunst, spreekt direct tot de verbeelding: de repeterende ietwat romantische patronen van pianist Johann Bourquenez passen zo in een avontuurlijk kleurenpalet van Jackson Pollock.
Vanuit het niets volgt er een grote sfeerovergang wanneer Vincent Ruiz (b) en Cyril Bondi (d) zich bijvoegen. Donkere stuwende ritmen komen samen, toewenkend naar een suspense. Opnieuw terugkomende patronen. De trance-achtige compositiestructuur doet erg denken aan groepen als Nik Bartsch, Dawn of Midi en Steve Reich. Alleen wat rauwer, soms met drum ’n base grooves. Voordat het trio naar het hoogtepunt van een climax is toegewerkt, nemen ze volledig gas terug. Het is een gewaagde opzet, enerzijds zeer eigenzinnig, anderzijds creëert het eerder een anti-climax en mag het wel wat luchtiger. In de zaal is het doodstil. De hoofdzakelijk Duitse bezoekers zijn echt luisterpubliek. Sommige mensen hebben hun ogen dicht bij de zen-achtige stukken. De touche van Bourquenez doet klassiek aan, sierlijk dansend over de toetsen. Zeker in een minimalistische ode aan Philip Glas. Met een strijkstok aait drummer Bondi over zijn bekkens, waarmee hij hoge piepklanken produceert. Bassist Ruiz beweegt zich er vrij tussenin. Een band om in de gaten te houden.
Tijd om weer op de fiets te stappen, de kou in. Dit keer is het een aardig stukje trappen, want de Simon- Petrus Kirche ligt zes en halve kilometer buiten het centrum van Bremen. Het is verrassend hoe snel het drukke stadsleven verandert in een groen en waterrijke omgeving. Keurig aangelegde tuintjes van particuliere vakantiehuisjes en fraaie dijkjes vullen enkele kilometers het blikveld. Aan de andere kant volgt de Weser rivier ons op de voet, en verdwijnt de stad beetje bij beetje achter de horizon.
Waarom Jazzahead überhaupt zo ver buiten de stad programmeert is onduidelijk.
De moderne kerk is in ieder geval met haar hoge gewelven en mix van hout, steen en vele glaswerk een mooie locatie.
De Duitse zangeres Elizabeth Lohninger en haar trio spelen een mix van jazzpop, met soms een vleugje rock erdoorheen. De ene keer zijn het ingetogen liedjes, afgewisseld met de nodige power. Lohninger werkt met een voorgeprogrammeerd apparaat, dat enerzijds fungeert als delayeffect, anderzijds produceert ze er koortjes meer via een klein keyboard. Een aardige toevoeging.
Haar stem klinkt nogal vlak en dun in de hoogte (dat geldt met name voor haar kopstem). Misschien wegens een verkoudheid, want af en toe snuit ze haar neus tussendoor.
Daarnaast is het repertoire wat voorspelbaar en de teksten oppervlakkig.Pianist Walter Fischbacker springt het meest in het oog met zijn virtuoze spel, hoewel hij nergens excelleert. Als geheel is de act niet eigenzinnig genoeg en, met name de drums van Ulf Stricker zijn niet altijd strak en zijn harde spel is niet altijd passend.
Inmiddels is het bijna donker en voegt de wat lange fietsrit niet veel meer toe. Het begint zelfs te irriteren wanneer we in een keiharde hagelbui belandden. Een tip: neem handschoenen mee en check voortijdig de afstanden. Verkleumd arriveren we een kwartier later aan bij restaurant De Filosoof.Er hangt een gezellig drukke sfeer, alleen is de locatie niet echt geschikt vanwege dikke pilaren in de ruimte die het geïmproviseerde podium volledig van het zicht ontnemen.
Romantische gitaren
Dit keer geen band, maar het akoestisch Duits/Turkse gitaarduo Frank Wuppinger en Ozan Cosku. Ze spelen een mix van balkan, klassiek en jazzrepertoire. De heren zijn goed op elkaar ingespeeld, vullen elkaar prima aan met hun virtuoze en strakke spel. De gitaristen hebben een mooie rijke sound, die aanvoelt als een zwoele zomerdag. Het tweetal brengt voornamelijk bestaande stukken. Het derde nummer is echter een zelfgeschreven medium-tempo ballade, met warme romantische melodieën. Hoewel de compositie qua vorm een beetje voortkabbelt, is deze song een stuk verfrissender dan de soms wat clichématige jazzstandards, die geen eigen smoel hebben.
Een ingetogen bewerking van Satie maakt meer indruk, mede omdat Cosku hierbij zijn klassieke techniek goed ten gehore brengt en er meer ruimte is. Wuppinger heeft de neiging om soms alles vol te spelen. Met een wat uitdagender en meer gearrangeerd repertoire zouden de heren de set een stuk interessanter maken. Nu blijft he ondanks hun muzikaliteit niet voldoende boeien.
De afsluitende stop bevindt zich vlak achter het Centraal Station, in Spedition wat bestaat uit een verpauperde loods. Het contrast kon bijna niet groter, wat ook wel weer de charme is van zo’n tocht en aantoont hoe divers Jazzahead is. De sfeer is nu zeer alternatief, alsof we op een underground punkfeest zijn beland. Het publiek is ook wat jonger en iedereen rookt en drinkt grote pullen bier. Op dit podium presenteert Collision Collective diverse Franse groepen, zoals April Fishes. Doordat het derde concert uitliep, pakken we slechts een nummer mee van het Franse viertal, dat met drumcomputers en veel gitaareffecten een enerzijds dromerige alsook rauwe sound creëert. De muziek sluit dan ook goed aan bij de locatie. Hier geen zittend maar staand publiek, opgesteld in een kring om het kwartet heen..
Omdat het vierde concert vlak voor middernacht is afgelopen, kun je na de tour prima op eigen houtje het nachtleven induiken. Ik sluit in Spedition af met het kortstondige en intieme project, Perce Plafond, van Vibrant Defricheurs. De jonge groep geeft de hele avond doorlopend een voorstelling waar maximaal tien mensen aan kunnen deelnemen. In een kleine kale ruimte nemen we liggend plaats op een matras, de neuzen naar het plafond gericht. Via een projectie verschijnen er bewegende beelden op het plafond, die een dame met live-papiersnijwerk tot leven brengt op de wat experimentele muziek.
De saxofonist vertelt vooraf dat ze dit als project hebben uitgevoerd in ziekenhuizen voor patiënten. Wel vrij alternatief voor zieke mensen, met hoge geluiden, strijken op de bas, een luchtslang die de wind nabootst en elektrische soundbites die een spookt randje geven aan het geheel. Een origineel concept, dat is zeker.
Terwijl de jazzpunkband Helved Rum in de grote zaal de halve zaal afbreekt met ruige drumpartijen, zijn mijn oren verzadigd. Het was een afwisselende afsluiting van het altijd veelzijdige Jazzahead, hoewel er helaas geen nieuwe ontdekking tussen zit die een diepe indruk achter heeft gelaten.
Praktisch:
Vertrekpunt fietstour: voor de entree van de Messe, Hal 7.
Opgave via de website: Jazzahead.de of bij een van de informatiebalies. Opgave is gratis.
Tickets: 20 euro voor de fietstour. 30 euro voor het hele programma.
Fietsverhuur: voor de entree van het congrescentrum staat een trailer van ADFC.. Openingstijden: 10.00-20.00 uur
Kosten fiets: 10 euro per dag. Het is overigens ook mogelijk om de fiets ’s nachts in te leveren nabij het centraal station, vlakbij de Messe en om een bijbehorende app te downloaden: Bremen.de/bike-it-eng
Met dank aan ADFC en Jazzahead.
{gallery}ahead3{/gallery}
