Na het overlijden van Ali Farka Touré in 2006 nemen zijn bandleden de Maliblues-fakkel over. Zo ook Afel Bocoum die Ali vele jaren vergezelde op tournees en die de vocalen voor zijn rekening nam op het album The Source.
Door Alie de Vries
Na een stilte van elf jaar verscheen recent zijn nieuwe album Lindé op World Circuit, het label van Ali Farka Touré. Met grote namen Nick Gold en Damien Albarn als executive producers en Paul Chandler en Mark Mulholland als producers in Bamako.
Waar Bocoum bij een nummer als Fari Njungu nog dicht bij de sound van Ali Farka Touré blijft, neemt hij je in andere songs mee op reis zonder ook maar een moment het Songhoy zand van zijn voeten te vegen. Met verbluffend resultaat. In Bombolo Liili smelt Afels Songhoy geluid moeiteloos samen met reggaeritmes. Mede dankzij de tromboneklanken van Vin Gordon (Bob Marley/Skatalites). In Avion reist Afel Bocoum naar Congo waar op Soukous klanken gedanst kan worden.
Op het slotnummer Djougal horen we afrobeatheld Tony Allen en calabasmeester Hama Sankara, beide dit jaar overleden. Lome ngonibass klanken van Madou Kouyate (Bassekou Kouyate/Trio da Kali) en Joan As Police Woman die een onheilspellende vioolsound toevoegt. Het gitaarspel is van Aly Traoré (hij staat naast Bocoum op de cover) gitarist van de jonge veelbelovende Songhoyband Espoir de Niafunké.
Met dat fakkel overnemen van Ali Farka Touré zit het dus wel goed. Sterker nog, er lijkt met dit album een nieuw vuur mee ontstoken.
