{source}
<iframe src=”https://embed.spotify.com/?uri=spotify:user:teunvanrooij:playlist:0CDF74ICe9NzkbxdFLvkaC” width=”300″ height=”380″ frameborder=”0″ allowtransparency=”true”></iframe>
{/source}
Dig (album: Dig van Miles Davis, Prestige)
Een nog heel jonge Sonny Rollins, op een album uit 1951. Hij klonk toen wat nerveus, niet heel zelfverzekerd – misschien omdat Charlie Parker in de studio zat?
Oleo (album: Bag’s Groove van Miles Davis, Prestige)
Van een legendarische plaat uit 1954 van Miles Davis met drie stukken van Sonny Rollins die later standards werden. Oleo zit dankzij Michiel de Ruyter in ons collectieve geheugen.
Airegin (album: Bag’s Groove van Miles Davis, Prestige)
Chet Baker, Wes Montgomery, Lambert, Hendricks & Ross – ze waagden zich allemaal aan deze echte jazz classic. Hier nog eens een versie met Miles.
Decision (album: Sonny Rollins Volume 1, Blue Note)
Een heerlijke ‘walking blues’ uit het eerste album (1956) dat Rollins maakte voor Blue Note. Vreemd dat dit stuk nadien door zo weinigen werd opgepikt. Max Roach op drums….
St. Thomas (album: Saxophone Colossus, Prestige)
En toen had Sonny Rollins zomaar een echte jazz-hit! St. Thomas was in de kern een Engels lied, dat op de Maagdeneilanden werd omgezet tot een slaapliedje. Sonny maakte er in 1956 een vurige calypso van.
I’m An Old Cowhand (album:Way Out West, Contemporary)
Met Stetson-hoed, pistool en laarzen, voor de eerste keer in het Wilde Westen. En een muzikale noviteit: Rollins speelde alleen met bas (Ray Brown) en drums (Shelly Manne). Alleen al de warming up duurde een halve dag…
Softly as in A Morning Sunrise (album: A Night in The Village Vanguard Vol. 1, Blue Note)
Een track uit een ‘must have-album’. Met bassist Wilbur Ware en drummer Elvin Jones. Een album vol visie en doelbewust genomen risico’s.
The Bridge (album: The Bridge, Bluebird)
Een legendarische compositie van een legendarisch album. En het bewijs van een triomfantelijke comeback, in 1962. Met onder meer gitarist Jim Hall.
We Kiss in A Shadow (album: East Broadway Run Down, Impulse)
Een grandioze vertolking van een oude standard in een album uit 1966 dat toch flink wat reuring liet horen. Niet lang daarna begon Rollins weer aan een retraite.
Why Was I Born? (album: Without a Song – The 9/11 Concert, Milestone)
Met dit stuk won Sonny Rollins in 2006 een Grammy Award in het genre Best Jazz Instrumental Solo. Het album maakte hij op grond van zijn eigen emoties na ‘9-11’; hij zat slechts enkele blokken verder van die rampplek.
