De Raad van Toezicht is inmiddels een bekend fenomeen in het Nederlandse jazzcircuit. Jonge musici die elkaar vonden tijdens workshops op het conservatorium vormden een groovy jazzformatie.
Door Emil Roes
Geïnspireerd door bands als Snarky Puppy of wat verder terug Weather Report, bouwde De Raad in korte tijd een repertoire op met een herkenbaar klankbeeld.
Na drie jaar heeft de band enige verandering ondergaan. Een band met veel musici kent een eigen dynamiek. Bij het ontwikkelen van nieuw materiaal moeten de leden sterk rekening houden met elkaars inbreng. Vaak is dit een complex proces waarbij muzikale visies samen moeten komen. Dat jonge musici een eigen ontwikkeling doormaken, maakt ook dat zij op een bepaald moment een eigen weg kiezen. Begin 2019 was voor De Raad dan ook een spannend moment. Leden vertrokken, nieuwe musici kwamen.
Op 11 september jl. was De Raad uitgenodigd voor een JIN-sessie in Nijmegen: ’s middags instuderen van nieuw materiaal en repeteren. ’s Avonds uitvoeren voor publiek en daarbij met hen over de repetitie in gesprek gaan. Voor het Nijmeegse publiek was het de derde (en laatste) keer dat de Raad de JIN-sessie invulde. De toehoorders waren dan ook nieuwsgierig naar de ontwikkeling van de band.
De grootste veranderingen zitten in de nieuwe samenstelling. De ritmesectie telde eerder 2 drummers en bestaat nu uit een drummer en een percussionist, de twee gitaristen en de twee toetsenisten zijn vervangen door één gitarist en één toetsenist.
In de afgelopen maanden hebben de nieuwkomers duidelijk hun draai gevonden. Gitarist Michiel Stekelenburg weet de kenmerkende sfeer van De Raad uitstekend neer te zetten zonder zijn eigen stijl te verliezen. Dat levert heerlijke riffs en mooie solo’s op. Victor Weigand kleurt met zijn Moog de typische klanken van de verschillende nummers onderscheidend in, daar waar de twee vorige toetsenisten nog wel eens een geluidsgordijn konden optrekken.
De grootste verrassing levert drummer Dirk de Nijs: hij moet, samen met de percussionist, het ijzersterke duo Hofma en Hüsch doen vergeten. Gelukkig slaagt Dirk daar met verve in: wat een slagkracht gaat er van hem uit!
Het gevaar van het toevoegen van een percussionist (deze avond uitstekend door invalster Lauriane Ghils ingevuld) is, dat deze de sound een Caribisch tintje geeft. Dat kun je toejuichen maar ook jammer vinden.
Hoewel De Raad van Toezicht nooit weg is geweest, zijn ze toch weer helemaal terug. Er wordt energiek en met focus gespeeld en het plezier spat er als vanouds vanaf.
Meer concerten zijn te vinden in de agenda van De Raad van Toezicht.
