Ones & Twos
Blue Note
The Bronx, New York was een halve eeuw geleden de bakermat van een muziekrevolutie. Dj’s gingen platenspelers niet meer alleen gebruiken om muziek mee te draaien, maar om muziek mee te maken: hiphop was geboren. ‘Turntablism’ vormde de inspiratie voor pianist Gerald Claytons nieuwe album Ones & Twos (de titel is een term uit de hiphop voor de twee draaitafels van een dj): een plaat waarvan kant 1 en 2 apart én tegelijk gedraaid kunnen worden.
Het concept is op papier fascinerend, of het interessante muziek oplevert is een tweede (overigens, anders dan je zou denken is Ones & Twos geen cross-over tussen jazz en hiphop). Ondanks sterspelers als trompettist Marquis Hill, drummers Kendrick Scott en Kassa Overall, die de stukken in de postproductie samensmeedde, klinkt het nogal bedacht, mathematisch en hermetisch. Het is een technisch hoogstandje dat vooral interessant is voor collega-muzikanten. Het is muziek voor je hoofd, niet voor je hart. Soms heb ik het gevoel dat men in moderne jazz zo druk is met musiceren, dat ze vergeten muziek te maken.
Peter Schong
