TivoliVredenburg was het toneel van de 8ste editie van Transition Festival. In een uitverkocht huis met 7 podia presenteerde jazz zich in vele vormen. Met nieuw elan, waarbij grenzen vervagen en genres samenkomen. Naast de toekomstige helden was er ook ruimte voor de oudere generaties.
Tekst: Redactie Jazzism | Foto’s: Shali Blok/Transition Festival
Bij binnenkomst stuitten bezoekers direct op de Rabo Open Stage waar al vanaf 13.30 uur de eerste act te zien was. Antares Flare beet het spits af met op deze wat onrustige locatie naast het café. Als je hier als band het publiek kunt vasthouden, ben je goed bezig. Dat lukte Federica Lorusso met haar kwintet heel aardig. Het klassieke jazztrio met piano, bas en drums heeft ze voor haar nieuwste album uitgebreid met fluit en een vocalist. Zelf is ze zowel op piano als vocaal sterk, de zelfgeschreven composities wisselden elkaar in sfeer mooi af.
Marc Ribot Quartet
Via pianist Gonzalo Rubalcaba en Hamilton de Holanda in de Grote Zaal kwamen we bij het Marc Ribot Quartet. De prettige Hertz-zaal bood alle ruimte voor de gitarist die samen speelde met gitarist Ava Mendoza, Sebastian Steinberg op bas en Chad Taylor op drums. In deze nieuwe setting toonde de innovatieve zich in lange, expressieve improvisaties.
Cantorias
Daarna gingen we terug naar de Rabo Stage voor Cantorias. Het publiek stond er rijen dik voor een fijn feestje in Braziliaanse sferen. De vier zangeressen Nina Rompa, Lilian Vieira, Femke Smit en Anna Serierse smelten samen tot één stem. De instrumentale begeleiding van Lucas Santana op dwarsfluit en percussie, Breno Viricimo op bas, Daniel de Moraes op gitaar en Udo Demandt op drums en percussie is lekker opzwepend.
Shuteen Erdenebaatar
Bij Park 6 draaide een dj oude jazzplaten en was het gezellig druk rondom de grote bar. De heerlijke geuren die opstegen vanaf de foodmarket, een verdieping lager, maakte het aantrekkelijk daarlangs te gaan. Na de pitstop was het tijd om de trappen te bestijgen naar Club Nine of Cloud Nine. Club Nine bood een podium voor duo’s. Het programma was daar begonnen met een weinig verrassende Han Bennink en Hans Dulfer. De oude rotten hadden vooral veel tekst. Later was het de plek voor Ella Zirina en Teis Semey. Een hoogtepunt in Cloud Nine was voor Shuteen Erdenebaatar. De zaal was voor de pianiste en haar kwartet bijna te klein. De uit Mongolië afkomstige pianist-componist maakt jazz waarin je haar klassieke pianostudie terug hoort. Haar melodieuze composities hebben vernuftige patronen en zijn heel gevarieerd.
Marquis Hill
In de Grote Zaal was het daarna tijd voor Marquis Hill Composers Collective: Beyond The JukeBox. Het concert begon met teksten als Music has the power to change the world, waar Hill ritmisch klanken van belletjes aan toevoegde. Zijn kwartet met Mike King op piano, Junius Paul op bas en Corey Fonville op drums haakten daar ritmisch op in. In de grote ruimte gaf dit een vervreemdend effect. Na dat intro pakte Hill de trompet en kwamen er zangerige, warme klanken uit zijn hoorn. Het werkte niet als een samenhangend geheel; de spoken word delen haalde de flow uit het concert. Gezien dit effect is de muziek van het album Beyond The JukeBox niet echt geschikt om live met vier bandleden te reproduceren. Uiteindelijk werd het concert groovier toen de toetsenist overging van de hoge noten op de piano naar het keyboard. Waarop Hill langere lijnen speelde en het geheel heel prettig werd om naar te luisteren.
Openingsbeeld: Reinier Baas & Ben van Gelder + Jeff Ballard met Clemens van Veen op bas
Transition Festival, 15 maart, TivoliVredenburg, Utrecht
