Frank Sinatra with Quincy Jones and Orchestra

L.A. Is My Lady
Capitol/Universal
Vocal Jazz
De recent overleden Quincy Jones beschouwde Frank Sinatra als een broer. Hij droeg zelfs een ring van hem… In 1983 had hij een spectaculair project voor ogen: een platenset van Sinatra met zangeres Lena Horne. Quincy had een duizelingwekkende cast gevraagd, jazzgroten als Dizzy Gillespie, Milt Jackson, Herbie Hancock, Jimmy Smith en Clark Terry. Sinatra zou zelfs ‘Round Midnight zingen… Dit megalomane idee liep vast; Lena Horne had stemproblemen en een latere afspraak lukte niet. Het jaar daarop (1984) kwam er een afgezwakte variant. Zonder Lena Horne maar weer een imposante line-up: Ray Brown, Lionel Hampton, Bob James, Randy en Michael Brecker, George Benson, Frank Foster en Joe Newman. Veel van die namen klonken ad lib in Mack The Knife, een amusante versie die twee jaar later door Sinatra werd vervangen, nadat bleek dat de song live een showstopper werd. De titelsong haakte in op de Olympische Spelen die in 1984 in Los Angeles werden gehouden. Het lied (waarin de stem van Sinatra werd gecombineerd met synthesizerklanken) was door Quincy Jones duidelijk bedoeld als poging tot een hit, maar dat kwam er niet echt van. Dan was er nog het nieuwe item The Best Of Everything dat eigenlijk de titelsong had moeten worden; L.A. kreeg de voorkeur. Voor de rest was het enerverend swingwerk, met een zanger die zich moeiteloos met die jazzgroten kon verstaan. Dat gebeurde allemaal veertig jaar geleden; deze jubileumversie biedt veel extra’s. Zoals twee varianten van Body & Soul – de eerste versie wees The Voice onverbiddelijk af. Een aantrekkelijk maar soms wat onevenwichtig (7 arrangeurs!) album.
Coen de Jonge