Ain’t No Hollywood Girl
Verbraak/Van Bijnen Recordings/Concerto
Blues/Roots
Een oude ziel in een jong lichaam, was de conclusie na de ep Devil On My Shoulder die Nienke Dingemans op zeventienjarige leeftijd uitbracht. Twee jaar later geldt die omschrijving in overtreffende trap. Op Ain’t No Hollywood Girl klinkt haar stem krachtig en zelfverzekerd en ook haar teksten zijn opvallend volwassen voor iemand die deze zomer pas twintig wordt. Producers Joost Verbraak en Jan van Bijnen, die ook meespelen, wisten exact wat deze plaat nodig heeft zonder Dingemans’ creativiteit te beknotten. Late Night Blues, waarop ze prachtig lapsteel speelt lijkt begin vorige eeuw geschreven te zijn, zo authentiek. De door zwierige blazers gestutte rockabillysong Blue Eyed Dreams, het intieme Place I Call Home of het ruig stompende Thelma And Louise: uit de kunst. Van Nienke gaan we in de toekomst beslist nog heel veel horen.
Marcel Haerkens
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
