De 38ste editie van Music Meeting, van zaterdag 18 tot en met maandag 20 mei vond opnieuw plaats in het idyllische Park Brakkenstein, aan de rand van Nijmegen. De openingsdag ademt een gemoedelijke sfeer waarbij opzwepende en opgewekte ritmen de boventoon voeren en Afrikaanse, Spaanse tot Oekraïense klanken voorbijkomen.
Tekst: Angelique van Os | Fotografie: Eric van Nieuwland
De eerste persoon die ik tegen het lijf loop op het compacte festivalterrein is oud-programmeur en medeoprichter ‘Mister Music Meeting’, Wim Westerveld. Hij ontving eerder een (tweede) zilveren onderscheiding van de Nijmeegse burgemeester Hubert Bruls voor zijn belangrijke rol voor het festival. Na al die jaren heeft hij nu tijd om zelf relaxt rond te struinen op het driedaagse event dat sinds 2004 plaatsvindt in het bosrijke Park Brakkenstein. Sophie Blussé is sinds een aantal jaren het stralende directiegezicht van Music Meeting dat jazz, world en aanverwante muziekstijlen verbindt. De programmering is sinds 2022 in handen van Martyna van Nieuwland.
Naamu
De eerste act die we treffen op hoofdpodium Nikko is Naamu, het nieuwe project van Teun Creemers. De bassist vertelt dat zijn negenkoppige band ruim vier jaar moest wachten vanwege de pandemie en dat hij super blij is om nu voor het eerst met de band te kunnen touren. Hij combineert zijn pulserende bas, drum en percussie ritmes met zijn liefde voor Mali, en in het bijzonder door samen te werken met vocalisten Kankou Kouyaté, Aminata Dante en Yacouba Sagara. Vooral de combinatie van westerse en Afrikaanse klanken spreken tot de verbeelding waarbij de vocalisten elkaar met kleurrijke melodieën en intermezzo’s afwisselen. Ook zijn er mooie features voor saxofonist Jesse Schilderink.
Golovchenko & Kravchenko Clees duo
Music Meeting bestaat uit meer dan alleen optredens. Er zijn ook workshops en Q&A met artiesten, zoals een kort optreden en gesprek met het gelegenheidstrio van de Oekraïense zangeressen Maryana Golovchenko en Katherina Kravchenko en de Luxemburgse vibrafonist Arthur Clees. Laatstgenoemden vormen samen een duo en leerden elkaar kennen in Dresden. Kravchenko vertelt hoe ze na haar ontmoeting met Golovcheko speciaal voor Music Meeting in de eigen Oekraïense folklore is gedoken. Het levert een spannende muzikale dialoog op, waarbij zonder de taal en tekst te begrijpen, het qua klank en emotionele overdracht weet te raken. Wel jammer dat Golovcheko met een tekstblad voor haar neus staat.
Gemoedelijk festival
Music Meeting ademt een gemoedelijk sfeertje, waarbij mensen dansen, kinderen op schouders van ouders of zittend meeluisteren en stilstaan er niet bij is. Het festival is uitermate geschikt om met families te bezoeken omdat er voor kinderen ook wat activiteiten zijn georganiseerd en er voldoende ruimte is om te spelen zonder dat harde muziek overheerst. Overigens hebben kinderen tot 16 jaar gratis toegang. De half open tenten met bistrozitjes zijn omringd door aantrekkelijke foodtrucks die met Thais, crêpes, pizza tot specialty coffee het festivalplaatje compleet maken. Wanneer de zon doorbreekt, komen de picknickkleedjes tevoorschijn en luisteren mensen vanaf het gras naar de muziek.
Bnnyhunna
Tussen het eten door klinken de zwoele Afro-soul klanken van Benjamin ‘Bnnyhunna’ Ankomah en zijn strakke band. De sound van trompettist Peter Somuah die voor de gelegenheid meespeelt, herkennen we direct. Hij heeft Ghanese roots, net als Bnnyhunna (hoewel die opgroeide in Amsterdam). Die vrolijke ritmen en vibes zijn naast de ritmesectie vooral merkbaar in het lyrische gitaarspel van Yasper Molle.
Bnnyhunna was eerder al te zien op andere grote festivals zoals North Sea Jazz en Noorderslag en hij werkt aan een nieuw album dat in de herfst moet verschijnen. De toetsenist kan met zijn uitstekende en strakke band ook prima swingen met vette grooves, a la Stevie Wonder en Herbie Hancock- achtige keyspartijen. Soms sneeuwde Somuah wat onder door het bandgeweld, maar dat deed niets af aan de kwaliteit.
Baiuca
Op het hoofdpodium horen we vervolgens Galicische folklore, vette beats en mystieke meeslepende elektronische grooves uit Spanje. De ster van dj/producer Baiuca (Alejandro Guillán) is rijzende. Hij mag dan slechts vier jaar actief zijn, inmiddels is Baiuca uitgegroeid tot een van de belangrijkste en meest verrassende elektronica-muzikanten van Spanje op dit moment. De Galische roots van de dj zijn doordrenkt in zijn aanstekelijke tracks, waarbij hij vandaag wordt bijgestaan door zangeressen Alejandra Montero Ramos en Andrea Montero Ramos, drummer Lucas Martinéz en live-vj Adrián Canoura. Zelf speelt Baiuca ook verdienstelijk fluit.
De zangeressen hebben hele hoekige, schelle stemmen. Toch heeft het wel iets door het eigen geluid en de eeuwenoude gezangen in de traditionele taal en Keltische en Noord-Afrikaanse ritmische invloeden, die wordt aangevuld door allerlei percussie-instrumenten die ook de zangeressen met veel energie spelen. De zang is niet altijd even boeiend of gevarieerd, maar het publiek vermaakt zich prima met de ‘folktronica’ melange van Baiuca.
Joshua Murphy
Op een klein zij veldje, licht verscholen tussen de bomen, is de Mystic tent te vinden. Hier speelt het trio van singer-songwriter en multi-instrumentalist Joshua Murphy. Zijn diepe, donkere bariton die gelijkenis oproept met de sound van Nick Cave dwarrelt slepend door de lucht. Zijn murder ballads en apocalyptische folk wordt ondersteunt door trage, donkere pianoakkoorden en aangevuld door atmosferisch vrij tokkelend, strijkend en glissando spel op viool en cello. De ingetogen stukken met spaarzame instrumentatie draaien vooral om de tekstuele lading die wel erg duister en weemoedig is. Vocaal is het niet altijd even sterk en na twee stukken is het hoog tijd voor wat meer lichtvoetigheid.
Superinca & the Galactic Green
Dat laatste vinden we op het Ziro-podium, waar het energieke en tikkeltje gekke Superinca & the Galactic Green aanstekelijke en dansbare Colombiaanse Cumbia ritmen ten gehore brengt. Het bonte gezelschap rond zangeres Ibelisse Guardia Ferragutti brengt daarnaast de nodige weirde gitaar- en synthpartijen. In het laatste geval steekt toetsenist Oscar Jan Hoogland de kroon met gierende en repeterende lijnen – die nogal eens op de zenuwen werken – tot luide toeters waarmee hij door het publiek loopt. Hij creëert er zeker een hoog en laagdrempelig feestgehalte mee. Maar sommige stukken zijn langdradig, kabbelen erg voort en zangeres Ferragutti zingt richting het einde van de set meermaals niet toonvast.
Bab L’Bluz
Het genreoverschrijdende en eclectische Bab L’Bluz is de laatste act van de avond. De band rondom de Marokkaanse zangeres/gitariste Yousra Mansour en de Franse gitarist/producer Brice Bottin speelt traditionele Marokkaanse muziek, zoals gnawa en chaabi, gemixt met een rauw en hypnotiserend bluesrandje.
De typische sound van de band wordt naast de stijlen en taal vooral gevormd door de gimbri’s (een luit-achtig snaar- en percussie-instrument), die zowel Bottin als Mansour bespeelt. Laatstgenoemde speelt een dubbelhals exemplaar en ragt er soms flink op los. Met het rocksachtige drumwerk verandert de setting eerder in een garageband. Toch weet het viertal gemakkelijk terug te keren naar een relaxte basis, waarbij de Arabische liefdespoëzie over vrijheid de boventoon voeren.
Gezien: Music Meeting Festival, Nijmegen op zaterdag 18 mei.
