André 3000

New Blue Sun
Epic
Jazz
De aankondiging dat André 3000 met een spirituele jazzplaat vol instrumentale fluitstukken zou komen, prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Ik bewonder zijn vrije geest die als helft van het progressieve hip-hopduo OutKast een meesterwerk afleverde met The Love Below. André Benjamin lijkt zich te verontschuldigen dat zijn eerste project in bijna twintig jaar géén rapplaat is. Hij kan zich beter verontschuldigen voor het leveren van waardeloos broddelwerk, onbegrijpelijk dat hij dit openbaar wil maken, en dat een platenmaatschappij er brood in ziet. Tenzij dit een grap of een middelvinger is. Alice Coltrane en Pharoah Sanders, iconen van de spirituele jazz, worden genoemd als inspiratiebronnen voor New Blue Sun. Dat lijkt vooral namedropping. New Blue Sun kan zich daar niet mee meten. Het album bestaat uit acht meanderende, richtingloze en eenvormige stukken van tien tot viijftien minuten, met een ondergrond van uitgestreken synthtonen waar Dré fluit overheen speelt. Of liever gezegd prutst, want van melodie of akkoordprogressie is geen sprake. Ik verdedig vaak jazz tegen de aantijging dat ‘ze maar wat doen’, maar improvisatie en esoterische muziek zijn iets anders dan intuïtief maar wat aanklooien. Luister naar Journey to Satchidananda of Pharoah van de eerder aangehaalde Alice Coltrane en Pharoah Sanders, en het verschil is duidelijk: dat is improvisatie en experiment vanuit een coherente visie, theoretische, melodieuze en harmonieuze kennis, en virtuoze instrumentbeheersing. Zelfs voor de grensverleggende André 3000 is dit een brug te ver. De uitdrukking ligt te voor de hand om ’m niet te gebruiken: New Blue Sun is een aanfluiting.
Peter Schong