Taj Mahal

Savoy
Stony Plain
Jazz/Blues
Een nieuw album van Taj Mahal blijkt vaak een verrassing. Op ruim dertig studio-platen en zo’n vijftien live-albums bracht hij ons alle soorten blues, vroege R&B, gospel, rock, kindermuziek, filmsoundtracks, muziek uit het Caribisch gebied, Hawaii, India en Afrika. Met Savoy doet hij warempel wéér iets anders, hij grijpt terug naar de muziek zoals die in de periode 1926-1958 werd gespeeld in de Savoy Ballroom in Harlem, New York. Op de openingstrack Stompin’ At The Savoy bezingt Taj (Harlem, 1942) dat zijn ouders elkaar daar begin jaren veertig ontmoetten. Over een zeskoppig dameskoortje zet hij een stem op à la Louis Armstrong. Taj beperkt zich op dit album tot zang en op enkele nummers harmonica. Niettemin herbergen de veertien ballroom classics instrumentale hoogstandjes, zoals op Gee Baby, Ain’t I Good To You, met gevoelig gitaarwerk van Danny Caron en een piano-intermezzo van John Simon. De relaxte zang van de hoofdrolspeler is de kers op de taart. Baby It’s Cold Outside is een romantische smeekbede van Taj aan gastzangeres Maria Muldaur. Op zowel Caldonia als Killer Joe de niet alledaagse, maar geslaagde combinatie van harmonica en de ballroomsound van de ervaren studioploeg. Een flashback in zwart-wit naar kroonluchters, strak in het pak zittende orkesten tussen gedrapeerde gordijnen en een volle dansvloer.
Rien Wisse