Dagelijks verschijnen jazzalbums die het beluisteren meer dan waard zijn. Het zijn er zoveel, dat ze de kolommen van Jazzism Magazine soms niet halen, doorgaans wegens ruimtegebrek. We willen ze u niet onthouden, daarom plaatsen we de besprekingen van deze albums vanaf nu regelmatig online. Te vinden op Jazzism.nl/recensies. Deze keer met Adédèji, Anemic Cinema, Art Ensemble of Chicago en Hugo Costa.
Hugo Costa/Raoul van der Weide/Onno Govaert – Land Over Water (Creative Sources/Trem Azul) jazz impro
Costa is een in Rotterdam gevestigde altsaxofonist die een voorkeur heeft voor speelse klanken die zich lijken te onttrekken aan de zwaartekracht van harmonische en ritmische clichés. Daardoor hebben de improvisaties een opvallend beweeglijk karakter dat qua dynamiek steeds nieuwe relaties lijkt aan te gaan met de twee andere musici. Vooral drummer Onno Govaert maakt indruk met zijn haast architectonisch geplaatste fraseringen, in detail minder speels, in het grotere geheel juist weer relativerend. Zo vormt het slagwerk een referentiepunt zonder dwingend te worden. Qua opvattingen daartussenin staat het basspel van Raoul Van der Weide die zijn accenten lichtvoetiger maakt met allerlei percussieve hulpmiddelen. De grote lijnen van het fluïde spel van Costa ontstaan in de wisselwerking met Van der Weide en Govaert. Vrije muziek.
Ken Vos
Adédèji – Yoruba Odyssey (One World Records/Xango) Afrobeat/funk/jazz
Met zijn derde uit 10 tracks bestaande album brengt de Nigeriaanse zanger/gitarist Adédèji met de hipste band van Lagos een zeer swingende mix van afrobeat, funk, jazz, soul, blues en traditionele Yoruba-muziek uit Nigeria ten gehore. Bijna alle tracks creëerde hij zelf net als de soms persoonlijke teksten. De basis wordt gevormd door zijn Yoruba-roots. Hij groeide op in Lagos wat nog het duidelijkst naar voren komt in Lagos Blues, de rustigste song van dit album, Dat wordt gezongen in de Yoruba taal, Engels en het Nigeriaanse Pidgin Engels, met veel backing vocals van zangeressen en zangers, sterke percussie op conga’s en krachtige blazers zoals in Ololufe Mi dat Adédèji aankondigt als highlife. Zijn muziek klinkt toch anders dan die van de Kuti familie met name ook door de jazz en funk invloeden. En is soms wel erg druk! Zoals de zeer dansbare tracks Oruku, Gbanja en Ojeje.
Rik van Boeckel
Anemic Cinema – Iconoclasts (Ramble Records) Jazz/metal
Bij het uitkomen van hun gelijknamige debuut ep werden wij overdonderd door het Vlaamse Anemic Cinema. Dat gevoel is niet minder bij de eerste langspeler Iconoclasts. Wat een band! Voorman band is gitarist Artan Buleshkaj, die samen met drummer Mattias De Waele een soort alternatieve ritmesectie vormt. Rob Banken en Steven Delannoye zorgen als sax- en klarinettandem voor sfeer en schuring. Want, om duidelijk te zijn, Anemic Cinema is een band die op genadeloze wijze metal aan vrije jazzstructuren verbindt. Iconoclasts is een diverse plaat, waarop het gitaarspel van de getalenteerde Buleshkaj centraal staat, brutaal en avontuurlijk. De als driedelige suite opgezette titeltrack vormt het hoogtepunt, samen met het uitgesponnen Business In The front, Party In The Back: magnifieke tracks. Met nog geen half uur speeltijd kun je Iconoclasts wat kort noemen maar in dat half uur gebeurt alles wat je van een band wilt horen.
Dick Hovenga
Art Ensemble of Chicago – The Sixt Decade From Paris To Paris 2cd (Rogueart) avantgarde
Toen jazzjournalist Bert Vuijsje in 1974 een interview hield met avantgarde-pianist Muhal Richard Abrams, was die heel duidelijk over het jazzleven in New York. ‘New York is als een hoer met syfilis die de aantrekkingskracht van Venus heeft.’ Nee, dan de jazzscene in Chicago, waar hij midden jaren zestig medeoprichter was van the Association for the Advancement of Creative Musicians (AACM). Toch verhuisde hij in 1976 naar New York. Een deel van het AACM was in 1968 al naar Parijs gegaan, waar ze hun stek vonden in het Théâtre des Vieux Colombier. Daar kregen ze ook een andere naam: Art Ensemble of Chicago, befaamd om hun optredens met beschilderde gezichten en een ongelooflijk aantal instrumenten. Een dikke halve eeuw later zijn nog twee leden over: rietblazer Roscoe Mitchell en drummer Famoudou Don Moye. Ooit was de muziek revolutionair, maar dit Parijse jubileumoptreden in 2020 maakt toch een wat achterhaalde indruk.
Coen de Jonge
