Rudy Van Gelder is overleden. De zoon van Nederlandse immigranten nam platen op met de allergrootsten in de jazz. Hij stond bekend om zijn open, heldere geluid, dat hij toepaste op platen van Miles Davis, John Coltrane, Os Mutantes en Astrud Gilberto. Van Gelder is 91 jaar geworden.
Lees ook de necologie die de New York Times over Rudy Van Gelder maakte.
Algemeen is erkend dat Rudy Van Gelder, die zijn eerste studio bouwde in zijn ouderlijk huis in Hackensack, New Jersey, de beste technicus was die de jazz heeft voortgebracht. Hij was geen producer, bemoeide zich niet met de repertoire-keuze of personele zaken, maar zorgde er simpelweg voor dat de muziek zo goed mogelijk op de band terecht kwam.
Van Gelder was van huis uit optometrist, die als hobby muziek opname. Dat kwam ter ore van Alfred Lion, oprichter van Blue Note, die allengs meer gebruik maakte van zijn diensten. Al snel werd duidelijk dat Van Gelder een ongrijpbaar vermogen had het weefsel en de textuur van de muziek precies zo op te nemen als de musici in kwestie het voor ogen haddden. Dat had te maken met de plaatsing van de microfoons en de musici in de studioruimte, en met het type microfoon dat hij voor die stem of voor dat instrument wilde gebruiken.
Zelf hulde de bescheiden en op de achtergrond opererende man zich altijd in stilzwijgen omtrent zijn techniek. Interviews gaf hij hoogst zelden, en over zijn modus operandi liet hij zich niet uit.
Rudy Van Gelder nam fameuze platen op voor Blue Note (A Love Supreme van Coltrane en Moanin’ van Art Blakeys Jazz Messengers. Voor Prestige nam hij Miles Davis’ Walkin op, en verder werkte bij met Horace Silver, Herbie Hancock en Sonny Rollins. In 2010 maakte de Noord-Hollandse Hammond-wizzard Rob Mostert nog gebruik van de diensten van Van Gelder, hetgeen in 2011 resulteerde in de Inglewood Cliffs Sessions.
In Jazzism 6 staan we uitgebreid stil bij leven en werk van Rudy Van Gelder.
