Afgelopen 1 juli was de nationale viering van Keti Koti: het verbreken van de ketenen, of in het Nederlands de afschaffing van de slavernij. De viering in het Amsterdamse Oosterpark was na twee jaar weer voor publiek toegankelijk.
Terwijl in het officiële gedeelte aan het begin van de middag Klaas Knot, directeur van De Nederlandse Bank (DNB) excuses maakte voor de rol van de voorloper van de huidige DNB bij de financiering van de Nederlandse slavenhandel, barstte ’s middags het feest en de verbroedering los.
Het Oosterpark was goed gevuld en een grote groep Surinaamse en Afro-Caribische Nederlanders had zich uitgedost in kleurige en feestelijke kleding. Zij deden zich te goed aan roti, broodjes pom en Fernandez en er werd uitgebreid gedanst op de muziek van verschillende, overwegend Surinaamse en Caraïbische bands. Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw (JOC) trad op met de Surinaamse fluitist en kersverse Boy Edgarprijs-winnaar Ronald Snijders en zijn band.
In de afgelopen maanden hebben beiden gezelschappen door de Nederlandse theater- en concertzalen getourd met de productie Kaseko Time The Story. Een muzikale theatervoorstelling over de geschiedenis van Suriname aan de hand kawina en kaseko muziek. In een regie van de Surinaamse regisseur Guus Pengel, met stand-up comedian Howard Komproe als verteller en zanger Jeangu Macrooy kwam die geschiedenis tot leven. De verhaallijn werd versterkt door virtual reality en augmented reality projecties van Ruud Lanfermeijer en Keez Duyvis.
Er werd een verkorte concertversie van Kaseko Time The Story gespeeld zonder Komproe en Macrooy, maar dat ging zeker niet ten koste van de sfeer. De muzikale werelden van kaseko, kawina en jazz kwamen op een zeer aanstekelijke manier samen. Het JOC, ditmaal onder leiding van Ilja Reijngoud, speelde met de musici van de Ronald Snijders Band een geweldige set voor een dolenthousiast publiek. In de namiddagzon werd er gedanst op thema’s en solo’s van Snijders. Maar ook de solisten van het JOC speelden met zichtbaar en hoorbaar plezier.
Kawina- en kasekomuziek zijn voor Suriname wat jazz is voor Noord-Amerika. Emancipatiemuziek, die invloeden uit Afrika, Europa en inheemse Amerikaanse muziek samenbrengt in nieuwe melodieën, vormen en ritmes. Muziek die een belangrijke rol heeft gespeeld en nog steeds speelt in de identiteit van de bevolking van Suriname, maar inmiddels veel universeler is geworden. Zoals Howard Komproe uitriep in de voorstelling: ‘Het is hoog tijd voor de ‘kasekorisering’ van Nederland.’
Tekst: Juan Martinez
