Romans met een belangrijke rol voor jazzmusici zijn er weinig. Iedereen kent het werk van Jack Kerouac, waarin de euforie van de bop hoogtij viert. J. Bernlef was kenner en liefhebber, en Hans Dulfer en Jules Deelder hanteren zowel pen als podium voor hun kunst. Nu is er Wil Boesten. Hij liep een tijd mee met trompettist Teus Nobel, om de jazzwereld van binnen te leren kennen. Dat is gelukt.
April 2010. Na een aantal niet geheel geslaagde optredens in New York strandt de Amsterdamse jazztrompettist van Limburgse afkomst Lucas Lels op JFK, als gevolg van de uitbarsting van een Ijslandse vulkaan met een onuitspreekbare naam. Daar krijgt hij een telefoontje: zijn oom Louis is dood. Dat is de aanleiding tot diepe introspectie, waarbij de demonen uit zijn Roomse, Limburgse jeugd zich in alle hevigheid opdringen. Terug in Nederland besluit hij de confrontatie aan te gaan, hij gaat naar zijn geboortegrond. Zijn toestand is dusdanig, dat zelfs de bevrijding die de jazz hem ooit bood, hem onthouden wordt. Uiteindelijk hervindt hij aan de Amalfi-kust zijn levensvreugde.
Grond is een intrigerend boek. Wil Boesten (Schinnen, 1962) slaagt er in een dagenlang verblijf op een vliegveld, alsmede pagina na pagina van in zichzelf gekeerd gesomber, om te zetten tot spannende lectuur. Hoewel het boek halverwege daarom wat dreigt in te zakken, is de apotheose, de muzikale wederopstanding aan de voet van die andere vulkaan, de Vesuvius, overweldigend. Daar blijkt Boesten een schrijver van jewelste te zijn, die in staat is een jazz-improvisatie overtuigend op papier te krijgen.
In samenwerking met uitgeverij Atlas Contact kunnen wij drie exemplaren van Grond van Wil Boesten weggeven aan de lezers van Jazzism.nl. Doen? Stuur ons dan een mail, met het antwoord op de vraag: welke IJslandse vulkaan was verantwoordelijk voor de chaos in het vliegverkeer in 2010? Vergeet niet je naam en adres te vermelden.
