Less Is Endless is het vierde album van het zeer avontuurlijke Belgische jazztrio De Beren Gieren dat werd opgericht in 2009. Het is een ode aan het universum dat wemelt van het leven en een zoektocht naar open routes waar ideeën kunnen ontstaan en evolueren.
De cultivering van het onvoltooide leidt bij De Beren Gieren tot actieve creativiteit. Het trio creëert als sinds het begin geheel eigen muziek. Less Is Endless is ook een zeer avontuurlijk album dat voortborduurt op Dug Out Skyscrapers uit 2017. Het begint met de ruimtelijke muzikale sfeer van A Funny Discovery, een soort moderne vorm van minimal music door de soms mysterieuze repetitieve patronen met een hoofdrol voor de bas (Lieven Van Pée) en de lichte pianotonen van Fulco Ottervanger. De daarop volgende titeltrack wordt gekenmerkt door een rustige zwaarmoedige sfeer net als de tweede single Stress als optie. De single Animalcules (kleine diertjes) is erg sterk en licht swingend. Heel sfeervol is Guggenheim House. Bijna alle tracks zouden film of theatermuziek kunnen zijn. Want de muziek is heel beeldend. In Tuin kun je je daar echt in wanen. In Gentse Leugentjes heeft drummer Simon Segers met Van Pée een stuwende rol. Heel mysterieus klinkt Moments Never a Moment, vooral door het pianospel van Ottervanger die alle negen tracks van dit zeer vernieuwende album heeft gecomponeerd. In feite creëert De Beren Gieren met Less is Endless een zeer spannende muzikale sfeer die heel speciaal is.
Rik van Boeckel
