The Lunar Octet

Convergence
Summit Records
Latin jazz
The Lunar Octet, dat op dit moment bestaat uit negen (!) man, is in onze contreien niet erg bekend, maar was 36 jaar geleden een fenomeen in thuisstad Ann Arbor en het nabijgelegen Detroit. Dat werd veroorzaakt door de hoogenergetische mix van jazz, latin en funk, waarmee de band eerst in de regio, en later op grote festivals in de VS de zaak plat wist te spelen. Maar zoals dat soms gaat, de bandleden kregen werk, een gezin, en vlogen uit, de muziek kwam op het tweede plan. Het speelde me dat de jazzscene in Detroit en omstreken op sterven na dood was. Op eigen initiatief probeert de band nu, tegen de coronastroom in, voet aan de grond in Europa te krijgen. Als de band erin slaagt hier te komen optreden, zou dat best succesvol kunnen zijn, want Convergence, het vierde album van de band (liveregistraties uitgezonderd), is een uiterst kundig volgespeelde plaat, die weet te vermijden waar andere bands in het genre nogal eens vastlopen: in gepiel. Hart van de band is drummer Jon Krosnick, die de zaak van een solide basis voorziet. Saxofonist Steve Hiltner vertikt het om eendimensionale arrangementen te spelen en zorgt voor invloeden van Wayne Shorter via Tadd Dameron tot Brahms. Daarop is het voor gitarist Sam Clarke en pianist Keaton Ryer uitstekend soleren, waarbij de drie blazers zorgen voor puntige accenten, zoals we dat graag horen in de betere latin. Niet onvermeld mag blijven de onberispelijke percussie van de ervaren Olman Piedra, die het geheel naar een nog hoger plan tilt.
Dietmar Terpstra