Hoewel Chris Barber een boegbeeld was van de traditionele Britse jazzscene, was hij beslist geen purist.
In de vroege ontwikkeling van de Europese popmuziek was hij baanbrekend, zijn blues en zijn skiffle waren van groot belang voor de ontwikkeling van The Beatles en The Stones. En in de jaren ’80 nam hij nog op met Dr John. Afgelopen dinsdag overleed Chris Barber op 90-jarige leeftijd.
Donald Christopher ‘Chris’ Barber (Engeland, 17 april 1930 – 2 maart 2021) was een Engels jazztrombonist, orkestleider, componist en arrangeur. Hij maakte furore in de traditionele New Orleans-jazz, hoewel zijn opvattingen allesbehalve puristisch waren; in de jaren vijftig en zestig was hij degene die de blues en de daar aan verwante skifflemuziek in Europa populair maakte.
Lonnie Donegan
Onder meer Lonnie Donegan, King of Skiffle, maakte deel uit van zijn band. In de zeventig jaar dat hij orkestleider was werkte Barber niet alleen met muzikanten van Duke Ellington, maar ook met Rory Gallagher, Dr. John, Eric Clapton, Mark Knopfler en Van Morrison.
Chris Barber was een van de toonaangevende musici in de Europese jazz. Samen met onder meer Acker Bilk was hij het gezicht van de traidiotnele jazz in Engeland
Hij formeerde zijn eerste band in Londen, in de nasleep van WOII. Zijn interesse in jazz was gewekt toen hij tijdens de oorlog 78-toeren plaatjes verzamelde van Amerikaanse helden. Zijn eerste band formeerde hij in Londen, hij speelde op een trombone die hij voor 5 pond had gekocht.
Beatles
Toen de muziekscene in Engeland veranderde, The Beatles en The Rolling Stones alle aandacht opeisten, was Barber inmiddels een van de leidende figuren in de muziekwereld. Hij was een vertrouwd gezicht op de televisie, en in radioshows was hij een graag geziene gast.
De Britse ‘blues boom’, die mensen voorbracht als John Mayall, Peter Green en Alexis Korner, was mede door hem gegrondvest. Hij was de persoon die mensen als Sister Rosetta Tharpe, Sonny Terry en Brownie McGee naar Engeland bracht, om nog maar te zwijgen van Muddy Waters, die op het jonge hippe volk een verpletterende indruk maakte.
New Orleans
Zelf was Chris Barber sterk beïnvloed door de traditionele jazz van New Orleans, maar terwijl zijn generatiegenoten daar in bleven hangen, luisterde Barber al naar mensen als Charles Mingus en Joe Zawinul.
In die periode werkte hij ook veel op het vasteland van Europa, in zalen in West-Duitsland en ook Nederland was Chris Barber een welkome gast. Bij medemuzikanten als Van Morisson en Jools Holland speelde hij veelvuldig mee, zijn trombone en zijn enthousiasme zorgden voor een welkome aanvulling in hun respectievelijke backing bands.
Dementie
In 2019 nam Chris Barber afscheid van het actieve muzikantenbestaan, om aan zijn autobiografie te werken. Inmiddels leed de man die zijn orkesten meer dan zeventig jaar had geleid, aan een vorm van dementie. Hij stierf op 2 maart 2021.
